ارزيابي مقايسه‌اي شبكه ايستگاه‌هاي باران‌سنجي استان چهارمحال و بختياري با استفاده از كريجينگ و آنتروپي

يك شبكه باران سنجي بهينه برآورد واقع گرايانه اي از ميانگين يا پراكنش بارش نقطه اي حوزه آبخيز دارد. گرچه افزايش تراكم شبكه باران سنجي موجب كاهش خطاي برآورد مي گردد اما تعداد ايستگاه هاي بيشتر به معناي هزينه نصب و نظارت بيشتر است. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي وضعيت ايستگاه هاي باران سنجي استان چهارمحال و بختياري با استفاده از روش هاي زمين آمار و تئوري آنتروپي است. بدين منظور وضعيت آماري ايستگاه هاي اين استان مطالعه و دوره آماري 1379 تا 1395 به عنوان پايه زماني مشترك انتخاب و همگني، وجود روند در سري زماني داده ها و كفايت تعداد باران‌سنج ها در شبكه باران سنجي بررسي شد. سپس با استفاده از روش كريجينگ، نقشه هاي درون يابي بارش سالانه و خطاي استاندارد آن ها در دوره موردمطالعه تهيه و سهم هر ايستگاه در كاهش يا افزايش خطا در شبكه باران سنجي با حذف هر ايستگاه بررسي شد. با استفاده از مفهوم آنتروپي، كارايي شبكه باران سنجي منطقه موردمطالعه ارزيابي و مقادير شاخص هاي آنتروپي محاسبه گرديد. در نهايت ارزش و اهميت ايستگاه هاي باران سنجي با استفاده از شاخص اطلاعات خالص تبادلي سنجيده شد. نتايج اين مطالعه، همگني داده ها و عدم وجود روند معني دار در سري داده ها را نشان داد. نتايج محاسبه خطاي كريجينگ نشان داد كه با حذف ايستگاه آب تركي مقدار خطا 0.03 و با حذف هريك از ايستگاه هاي شهركرد، بروجن و بارز مقدار خطا 0.01 افزايش مي يابد، لذا از اهميت بالاتري نسبت به ساير ايستگاه ها برخوردارند. طبق نتايج شاخص اطلاعات خالص تبادلي ايستگاه هاي بارده، بره مرده و دزك آباد به ترتيب با رتبه هاي 1 تا 3 داراي انتقال و دريافت اطلاعات و ارزش حفظ بيشتري نسبت به ساير ايستگاه ها بودند.