تبيين تجربيات پرستاران از تعارضات اخلاقي در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران سال 1398

سابقه و هدف: امـروزه محيط‌ مراقبت بهداشتي به‌سرعت در حال تغيير است و پرستاران روزانه در عملكردشان با مسائل و موضوعات اخلاقي متعددي مواجه هستند و در معرض خطر تعارضات اخلاقي قرار دارند. اين مطالعه با هدف تبيين تجربيات پرستاران از تعارضات اخلاقي در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران سال 1398 انجام ‌شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع كيفي است كه در مراكز آموزشي درماني استان مازندران انجام شد. محقق براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته استفاده كرد. معيارهاي ورود به مطالعه شامل پرستاراني بود كه حداقل يك سال سابقه كار در بيمارستان داشتند و ضمن تمايل به انجام مصاحبه، قادر به بيان تجربيات خود در خصوص تعارضات اخلاقي بودند. به‌منظور تحليل محتوا از رويكرد كيفي گرانهيم و لوندمن استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه با 22 شركت‌كننده (16 زن و 6 مرد) ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻋﻤﻴﻖ و ﻧﻴﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻳﺎﻓﺘﻪ انجام شد. از تحليل داده‌ها 3 درون‌مايه اصلي و 11 درون‌مايه فرعي استخراج شد. درون‌ﻣﺎﻳﻪﻫﺎي اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ شامل »عوامل مرتبط با ﺳﺎزﻣﺎن «، »عوامل مرتبط با ارتباط مؤثر « و »دوراهي بين اخلاق و قانون « ﺑﻮد. استنتاج: با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه، مديران و ساير اعضاي تيم بهداشـت و درمان بايد از پرستاران هنگام مواجهه با چالش‌هاي اخلاقي حمايت كنند و دوره‌هاي آموزشي حين تحصيل و دوره‌هاي آموزشي مداوم براي شاغلان پرستاري برگزار كنند.