تحليل و نقد بازنمايي‌گرايي در كنش بازيابي اطلاعات

دكترين بازنمايي‌گرايي ريشه در فلسفه ذهن و علوم شناختي دارد، اما در فلسفه زبان نيز ردپاي آن را مي‌توان دنبال كرد. هدف از اين مطالعه آن است كه رويكردهاي بازنمايي‌گرايي به زبان و معنا با پژوهش‌هاي علم اطلاعات تطبيق داده شود. روش اين مطالعه فلسفي است. روش‌هاي فلسفي، روش‌هاي پژوهش عقلاني هستند و شاخصه روش فلسفي نظرورزانه بودن آن است. به اين منظور در بخش اول، كاربرد و دستاوردهاي بازنمايي‌گرايي براي كنش بازيابي اطلاعات تحليل شده است. پژوهش ها با توجه به ميزان پرداختن به مسايل زبان و معنا در سازماندهي و بازيابي اطلاعات دسته‌بندي شده‌اند. سپس، در بخش دوم با عنوان نقد رويكرد بازنمايي‌گرايي در پيوند با كنش بازيابي اطلاعات، رويكرد بازنمايي‌گرايانه به زبان در كنش بازيابي اطلاعات در قالب پژوهش‌هاي مرتبط تحليل و نقد شده است. بازنمايي‌گرايي در سازماندهي و بازيابي اطلاعات با تأكيد بر بُعد زباني نظريه اي است كه به‌دليل وجود رابطه ثابت بين واژه ها و جهاني كه آنها بازنمايي مي‌كنند، از آن طرفداري مي‌نمايد. بازنمايي‌‌‌گرايي در ابزارهاي معنايي (مانند اصطلاحنامه‌ها، سرعنوان‌هاي موضوعي و رده‌بندي‌ها) كه در اين مطالعه از كليه فرايندهاي صورت‌گرفته بر روي آنها با عنوان كنش بازيابي اطلاعات ياد شده، به‌اشكال مختلف قابل نقد است.