بازتابنده پشتي بهينه براي سلول‌هاي خورشيدي لايه نازك با استفاده از الگوريتم هاي بهينه‌سازي ازدحام ذرات و ژنتيك

از زمان معرفي اولين سلول خورشيدي سيليكوني، در پارامترهاي عملكردي آن از قبيل ميزان حبس‌شدگي نور، جذب طيف خورشيد، بازده سلول و هزينه‌هاي ساخت، به‌طور پيوسته، بهبودهايي ايجاد شده است. در سلول سيليكوني با ضخامت كم، همواره تعدادي از فوتون‌هاي نوري جذب‌نشده توسط نيمه‌هادي، به شكل‌هاي گوناگون تلف مي‌شوند. توري پراش باعث مي‌گردد كه فوتون ها در اثر برخورد به اين ساختار، مسير نوري طولاني‌تري را طي نمايند كه باعث افزايش طول مسير نوري فوتون‌ها و افزايش جذب سلول و درنتيجه بهبود بازده سلول مي‌گردد. در هر يك از ساختارهاي مذكور، به تعيين مواد بهينه و خصوصيات هندسي براي رسيدن به حداكثر بازده سلول سيليكوني مبادرت ورزيده‌ شده است. در يافتن پارامترهاي هندسي بهينه براي ساختار، از روش‌هاي بهينه‌سازي هوشمند استفاده شده است. با انتخاب بهترين روش هاي جستجو از دو الگوريتم بهينه‌سازي ازدحام ذرات و ژنتيك و ايجاد تركيبي از آن دو، ويژگي‌هاي مثبت هر دو الگوريتم براي دستيابي به بهترين پاسخ به كار گرفته شد. اين تركيب نتايج بسيار مثبتي ايجاد كرده است كه در نتيجه آن 23.293 درصد بازده و جريان اتصال كوتاه 35.41 ميلي‌آمپر بر سانتي‌متر مربع بدست آمده است.