تاثير يك هفته اقامت در ارتفاع بالا بر شاخص هاي ريوي مردان كوهنورد غير حرفه اي

هدف:  هيپوكسي و هيپوكاپنيا در انسان مي تواند باعث انقباض برونش شده و عملكرد فرد را در ارتفاع بالا تحت تأثير قرار دهد. اين امر مي تواند در افراد غير بومي و كوهنوردان غيرحرفه اي مشكل آفرين باشد. هدف تحقيق حاضر تاثير يك هفته اقامت در ارتفاع 3600 متر بالاتر از سطح دريا بر شاخص هاي ريوي مردان كوهنورد غير حرفه اي بود. روش شناسي: در اين پژوهش نيمه تجربي، 10 كوهنورد از امدادگران جمعيت هلال احمر اردبيل با ميانگين سني ( 4.78 ± 28.6 ) سال شركت كردند. شاخص هاي عملكرد ريوي، فشار خون و ضربان قلب در سطح مبناي 1400 متري، پس از صعود به ارتفاع 3600 متري و پس از يك هفته اقامت در ارتفاع اندازه گيري شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس با اندازه گيري تكراري در سطح معني داري 0.05 P مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد حداكثر جريان بازدمي PEF (0.04 =p) و فشار خون (0.022=p) پس از صعود و يك هفته اقامت در ارتفاع 3600متري به طور معني داري كاهش يافتند. همچنين  FEV1/FVC پس از صعود به ارتفاع بالا افزايش معني داري داشت (0.04=p). تغيير معني داري در ساير شاخص هاي اندازه گيري شده مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: اين نتايج احتمالا مي‌تواند زمينه ساز تجويز اقامت در ارتفاع براي بهبود عملكرد و يا كنترل فشار خون باشد. بااين‌حال نتيجه گيري قطعي‌تر نيازمند تاييد بيشتر در تحقيقات آينده است.