توافق و اختلاف والدين در مورد علائم هسته‌اي و مشكلات بروني‌سازي در كودكان دبستاني مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش‌فعالي

اهداف: هماهنگي و اختلاف بين والدين درباره علائم هسته‌اي اختلال نقص توجه بيش فعالي ((ADHD و مشكلات بروني‌سازي مرتبط با آن در تشخيص اين اختلال از دلالت‌هاي باليني برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان توافق و اختلاف درجه‌بندي‌هاي والدين در مورد بيش‌فعالي/ تكانشگري، نقص توجه، مشكلات رفتاري و بدتنظيمي هيجاني در كودكان مبتلا به ADHD است.مواد و روش ها: روش اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كودكان 6 تا 10‌ساله مبتلا به ADHD بود كه در فاصله زماني شهريور تا آبان 1388 به درمانگاه‌هاي روان‌پزشكي كودك و نوجوان شهر تهران مراجعه كرده بودند. تعداد نمونه 51 كودك بود كه به صورت در دسترس انتخاب شدند و توسط والدين به صورت جداگانه مورد ارزيابي قرار گرفتند. پرسش‌نامه‌ها شامل مقياس درجه‌بندي‌SNAPIV، پرسش‌نامه رفتار كودك آيبرگ و فهرست تنظيم هيجان بود.يافته ها: والدين در تمام مقياس‌ها / زير مقياس‌ها به جز بدتنظيمي هيجاني از توافق متوسط برخوردار بودند. توافق والدين در مورد مقياس تنظيم هيجاني در محدوده نسبتاً كم بود. مادران در همه حيطه‌ها به جز نقص توجه، نمرات بالاتري در مقايسه با پدران ارائه كردند. استرس فرزندپروري مادر و سطح تحصيلات والدين، اختلاف درجه‌بندي‌هاي والدين را پيش‌بيني كرد. نتيجه گيري: اختلاف درجه‌بندي‌هاي والدين در مورد علائم و مشكلات كودكان دبستاني مبتلا به ADHD معني‌دار است و لازم است در تفسير مقياس‌هاي درجه‌بندي در اين كودكان مورد توجه بالينگران قرار گيرد. در استفاده از مقياس‌هاي درجه‌بندي براي ارزيابي ADHD استفاده از چند منبع اطلاعات پيشنهاد مي‌شود.