سنجش قابليت توسعه اكوتوريسم در مناطق روستايي با تأكيد بر خطرپذيري محيطي در تصميم‌‌گيري (مورد مطالعه: استان مازندران)

امروزه، اكوتوريسم صنعتي كليدي و مهم در عرصه توسعه اقتصادي كشورها به شمار مي‌رود. اين صنعت همواره با مفهوم خطر در تصميم‌‌گيري جهت انتخاب مكان‌‌هاي با پتانسيل بالا همراه بوده است و هدف از اين مطالعه سنجش قابليت توسعه اكوتوريسم در مناطق روستايي با تأكيد بر خطرپذيري محيطي در تصميم‌‌گيري بود. در اين مطالعه، از دوازده معيار مكاني استفاده شد. جهت ارزيابي مفهوم خطر در تصميم‌‌گيري از روش ميانگين وزني مرتب‌شده (OWA)، جهت محاسبه وزن و اهميت معيارها از روش فرايند تحليل شبكه‌‌اي (ANP)، جهت رتبه‌‌بندي روستاهاي مناسب از روش تاپسيس، و جهت ارزيابي دقت مدل‌سازي از روش آناليز حساسيت استفاده شد. نتايج نشان داد بين معيارهاي مورد استفاده معيارهاي فاصله از اراضي ساخته‌شده و فاصله از گسل به ترتيب داراي بيشترين و كمترين وزن‌اند. با افزايش و كاهش درجه خطرپذيري به ترتيب مساحت كلاس پتانسيل بالا افزايش و كاهش مي‌‌يابد؛ به صورتي كه در درجه خطرپذيري= 0 كمتر از 1 درصد و در درجه خطرپذيري= 1 به ميزان 35 درصد از مجموع مساحت كل منطقه در كلاس پتانسيل خيلي بالا قرار دارد. بررسي روستاهاي مناسب در خطرپذيري= 0.5 جهت توسعه اكوتوريسم نشان داد از مجموع روستاهاي استان مازندران تنها 55 روستا در مناطق با پتانسيل خيلي بالا قرار گرفته‌‌اند كه از اين ميان روستاي عالي‌‌كلا با فاصله نسبي 0.8505 توانمندترين روستا جهت توسعه اكوتوريسم است. در نهايت، نتايج آناليز حساسيت ثبات قابل قبول نتايج مدل در سناريوهاي مختلف و به عبارتي قابليت اطمينان بالاي نتايج مدل را نشان داد.