بررسي كمبود فصلي برخي عناصر كمياب در گوسفندان منطقه تالش در سال 1398

زمينه مطالعاتي: بيماري‌هاي متابوليك حاصل از كمبود مواد معدني در گوسفند از اهميت زيادي برخوردار است. منطقه تالش در شمال ايران در غرب استان گيلان واقع شده و با توجه به داشتن مراتع وسيع و گسترده، پرورش گوسفند در اين ناحيه داراي رونق زيادي مي‌باشد. هدف: اين مطالعه به منظور بررسي فصلي كمبود عناصر منيزيم، مس، روي و سلنيوم با اندازه‌گيري سطوح سرمي اين عناصر در 200 رأس گوسفند (50 نمونه در هر فصل) در گوسفندان شهرستان تالش در سال 1398 انجام گرفت. روش كار: نمونه‌هاي سرمي از حيوانات با سنين مختلف شامل زير يكسال و يك سال (42 رأس)، دو سال (44 رأس)، سه سال (28 رأس)، چهار سال (40 رأس)، پنج سال (24 رأس) و شش سال و بالاي آن (22 رأس)، و در دو جنس نر (30 رأس) و ماده (170 رأس) اخذ شد. از هر دام به ميزان 10 سي‌سي نمونه خون از وريد وداج اخذ و سرم جدا سازي و فريز شد. در زمان آزمايش، نمونه‌ها از فريز خارج شده و مقادير سرمي مس، روي و سلنيوم با روش جذب اتمي و منيزيم با كيت بيوشيميايي اندازه‌گيري شد. نتايج: ميانگين منيزيم سرم در فصل بهار بيشتر از ساير فصول بود و اختلاف بين فصول معني‌دار بود(0.05 p). ميانگين مقدار سرمي مس، روي و سلنيوم در فصل تابستان بيشتر از ساير فصول بود كه در هر سه مورد اختلاف بين فصول معني‌دار گزارش شد (0.05 p). ميانگين پارامترهاي سرمي در بين دو جنس در هيچ مورد اختلاف معني‌داري نداشت. با افزايش سن ميانگين پارامترهاي سرمي اندازه‌گيري شده افزايش نشان داد كه در مورد منيزيم اين افزايش غيرمعني‌دار و در باقي موارد معني‌دار بود (0.05 p). نتيجه گيري نهايي: نتيجه نهايي اينكه در فصول سرد سال و در سنين پايين مقادير سرمي عناصر فوق كم بوده و براي پيشگيري از عوارض احتمالي كمبود آنها بايد از اشكال تزريقي يا خوراكي اين عناصر در گوسفندان اين منطقه استفاده نمود.