بررسي صوت شناختي پارامترهاي زمان بنيان منطقه گيرش در انسايشي‌هاي زبان تركي تبريزي

پژوهشِ حاضر به بررسي صوت شناختي همخوان هاي انسايشي زبان تركي مي پردازد. به اين منظور، تعداد 18 كلمه از واژه هاي موردِ استفاده در گفتار مردم تبريزي كه همخوان هاي انسايشي /ʦ/ و /dz/ در هجايVC, CV  و  VCVقرار داشتند، انتخاب شدند. در جايگاه واكه هجاهاي موردنظر، دو واكۀ افراشتۀ /i/ و /u/ و واكۀ افتادۀ /ɑ/ قرار داده شدند. تحليل آكوستيكي داده هاي ضبط‌ شده با استفاده از برنامۀ پِرَت انجام شد و نرم افزار اس.پي.اس.اس نسخۀ 23 براي تحليل آماري به كار گرفته شد. سه پارامتر صوت شناختي ديرشِ بست، ديرشِ سايش و مدت زمانِ افزايش دامنه براي تحليل اين همخوان ها انتخاب شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه واك‌داري در ديرش بست تأثيري ندارد. اين در حالي است كه ديرش سايش و مدت زمانِ افزايشِ دامنه، تحت تأثير واك‌داري اين همخوان ها قرار دارد. افزون بر واك‌داري، جايگاه همخوان و محيط واكه اي نيز مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌هاي به دست‌آمده نمايان‌گر آن بود كه موقعيت همخوان در هجا و محيط واكه اي بر ديرش بست، ديرش سايش و مدت زمان افزايش دامنه تأثير چشم‌گيري دارد. به گونه‌اي‌كه مدت زمان ديرش هر سه پارامتر در جايگاه پاياني طولاني تر بود. همچنين طول بست در محيط واكه اي /ɑ/ و /i/ و ديرش سايش و مدت زمان افزايش دامنه نيز در محيط واكه هاي /i/ و /u/ بيشتر است.