واكنش ژنوتيپ‌هاي مختلف گوجه‌فرنگي (Solanum lycopersicum) به تنش خشكي

واكنش دوازده هيبريد گوجه not;فرنگي و والدين آنها به تنش خشكي به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي و در سه تكرار و سه سطح تنش (:S1 ظرفيت زراعي خاك، S2: 40% رطوبت زراعي و S3: 60% رطوبت زراعي) مورد ارزيابي قرار گرفت. والدين مورد استفاده شامل:L2:Kingstone, L3:Petoearly ،L1:Bitstoik. ، (S. pimpinellifolium) T1:LA1607 T3:LA2080 (S. lycopersicum var. cerasiforme) ،T4:LA1579 (S. pimpinellifolium) و (S. pimpinellifolium) T2: LA2656 بودند كه به روش لاين در تستر تلاقي داده شدند. آزمايش هاي مربوط به تلاقي ها و كشت بذر و نشاء در گلخانه و مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه ايلام در طي سال هاي 1393 تا 1395 انجام شدند. صفات مورد مطالعه شامل پرولين، مالون دي آلدئيد، كاتالاز، آسكوربات پراكسيداز، پراكسيداز، محتواي نسبي آب، كلروفيل a، كلروفيل b و كلروفيل كل، نشت يوني، عملكرد كل، عملكرد بالقوه و عملكرد تك بوته بودند. نتايج تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه تنش كم آبي اثر معني داري روي تمام صفات مورد بررسي داشت. افزايش ميزان پرولين و مالون دي آلدئيد در تمامي ژنوتيپ ها در اثر افزايش سطح تنش كم آبي مشاهده شد. بيشترين ميزان پرولين در تنش سطح 60 درصد (31.93 ميكرومول بر گرم وزن تر) در هيبريد Petoearly × LA2080 مشاهده شد. با افزايش تنش كم آبي، محتواي نسبي آب، عملكرد كل، عملكرد بالقوه، عملكرد تك بوته، كلروفيلa، b و كل، كاتالاز و آسكوربات پراكسيداز كاهش و پرولين، نشت يوني و پراكسيداز افزايش نشان دادند. در تنش سطح 60 درصد بيشترين عملكرد كل (15.74 تن در هكتار) مربوط به هيبريد LA2656 ×Petoearly، لاين Petoearly (19 تن در هكتار) و تستر LA1579 (32 تن در هكتار) بود.