شماره ركورد :
1263975
عنوان مقاله :
تاثير ميواينوزيتول بر بيومس و متابوليت هاي ثانويه ريشه نابجاي گل راعي
پديد آورندگان :
مرادي سراب شلي ، امير دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم زراعي - گروه ژنتيك و بهنژادي گياهي , كاظمي تبار ، كمال دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم زراعي - گروه ژنتيك و بهنژادي گياهي , ابراهيمي ، مرتضي پژوهشكده بيوتكنولوژي منطقه مركزي كشور , كياني ، غفار دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم زراعي - گروه ژنتيك و بهنژادي گياهي , خان احمدي ، مرتضي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم زراعي - گروه ژنتيك و بهنژادي گياهي
از صفحه :
169
تا صفحه :
184
كليدواژه :
اليسيتور , فنل , فعاليت آنتي اكسيدانتي , هايپريسين
چكيده فارسي :
گل‌راعي يك گياه دارويي سنتي است كه براي درمان افسردگي و بهبود زخم استفاده مي‌شود. وابستگي به منابع طبيعي و روش‌هاي كشت سنتي اغلب به ماه‌ها و سال‌ها زمان براي دست‌يابي به گياهان دارويي نياز دارد. ايجاد سيستم كشت سوسپانسيون ريشه نابجا مي‌تواند تكثير در مقياس وسيع، بهبود نژاد و حفاظت از گونه را تسريع بخشد. اما بهينه‌سازي و توليد در مقياس وسيع نيازمند افزايش بيومس و متابوليت‌هاي ثانويه ريشه است. در اين پژوهش تاثير غلظت‌هاي مختلف ميواينوزيتول (50، 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225، 250 و 275 ميلي‌گرم بر ليتر) بر روي بيومس، فنل، فلاونوئيد، درصد فعاليت آنتي‌اكسيداني DPPH و مقادير متابوليت‌هاي ثانويه ريشه نابجاي گل‌راعي در پژوهشكده متابوليت‌هاي ثانويه منطقه مركزي كشور در سال 1398 مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج بدست آمده در بين تيمارهاي اعمال شده نشان داد كه تيمارهاي 125 و 150 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول داراي بيشترين مقادير وزن خشك، نرخ رشد و نسبت رشد بودند. غلظت‌هاي 100 و 250 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول به ترتيب داراي بيشترين و كمترين مقدار هايپريسين و سودوهايپريسين بودند. از نظر توليد مقدار هايپرفورين، تيمار 100 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول داراي بيشترين ميزان بود و غلظت 125 ميلي‌گرم كمترين تاثير را بر ميزان هايپرفورين داشت. تفاوت معني‌داري بين تيمارها از نظر مقدار فنل و فلاونوئيد وجود داشت بطوري‌كه تيمارهاي 75 و 225 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول داراي بيشترين مقدار فنل و تيمار 75 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول داراي بيشترين مقدار فلاونوئيد در بين تيمارهاي اعمال شده بودند. روند تغييرات درصد فعاليت آنتي‌اكسيداني DPPH در بين تيمارها متفاوت بود بطوري‌كه مقدار 50 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول داراي كمترين درصد فعاليت آنتي‌اكسيداني DPPH بود، ولي بيشترين درصد فعاليت آنتي‌اكسيداني DPPH در تيمار 75 ميلي‌گرم بر ليتر ميواينوزيتول مشاهده شد. از آنجايي كه پتانسيل تحريك متابوليت ثانويه در ميان انواع كشت‌ها، اليسيتورها، شرايط اعمال تيمارهاي مختلف و ديگر پارامترها متفاوت است، تحقيقات بيشتر براي بهينه‌سازي دستورالعمل‌هاي بهتر و كارآمدتر ضروري مي‌باشد.
عنوان نشريه :
فرآيند و كاركرد گياهي
عنوان نشريه :
فرآيند و كاركرد گياهي
لينک به اين مدرک :
بازگشت