اثر بيوچار بر برخي صفات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي دو گونه (علف پشمكي) Bromus tomentellus و ‌(يونجه) Medicago sativa

بيوچار يا زغال زيستي، يك محصول غني از كربن است كه از سوختن انواع مختلف زيست توده در شرايط اكسيژن كم يا بدون اكسيژن توليد مي شود. در اين تحقيق اثر كاربرد بيوچار در سه سطح 0 ، 0.5 و 1 درصد وزني، بر خصوصيات مورفولوژيكي مانند ارتفاع، سطح ويژه برگ، زي توده اندام هوايي و زميني، طول و حجم ريشه و خصوصيات فيزيولوژيكي مانند كلروفيل، تبادلات گازي و نشت الكتروليت در دو گونه Bromus tomentellusو Medicago sativa بررسي شد. نتايج نشان داد كه بيوچار باعث افزايش ارتفاع گونه هاي M. sativaو B. tomentellus شده كه اين افزايش در بيوچار سطح 0.5 درصد وزني بيش تر از بيوچار در سطح 1 درصد است. اما در گونه M. sativa بين گونه شاهد و سطح 1 درصد بيوچار اختلاف معني دار مشاهده نشد. در هر دو گونه مورد بررسي، بيوچار بر سطح ويژه برگ، تأثير معني دار ندارد. در گونه B. tomentellus بيوچار بر زي توده هوايي و زميني تأثير معني دار ندارد. در گونه M. sativa بيوچار بر زي توده هوايي تأثير معني دار نداشت ولي باعث افزايش معني دار زي توده زميني شد. حجم و طول ريشه در هر دو گونه مورد بررسي تحت تأثير بيوچار افزايش معني دار پيدا كرد كه افزايش غلظت بيوچار باعث كاهش معني دار دو پارامتر مذكور شد. در گونه B. tomentellus بيوچار بر كلروفيل تأثير معني دار نداشت ولي در گونه M. sativa سطح 0.5 درصد وزني بيوچار باعث افزايش معني دار كلروفيل شد. تبادلات گازي برگ، با افزايش غلظت بيوچار، افزايش مي يابد. بيوچار بر نشت الكتروليت هر دو گونه مورد بررسي، تأثير معني دار نداشت. به طور كلي، بيوچار مي تواند اثرات مثبتي بر صفات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي گياهان مرتعي داشته باشد.