تاثير تنش خشكي انتهاي فصل بر برخي صفات فيزيولوژيك گندم (.Triticum aestivum L)

خشكي يكي از مهم‌ترين تنش‌هاي محيطي است كه مورفولوژي، فيزيولوژي و بيوشيمي گياه را تحت تأثير قرار مي‌دهد و اثرات عمده‌اي بر توليدات كشاورزي مي‌گذارد. اين آزمايش باهدف بررسي تاثير تنش خشكي انتهاي فصل بر تغييرات صفات فيزيولوژيكي گندم در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو سال زراعي 93-92 و 94-93 در مزرعه تحقيقاتي پژوهشكده كشاورزي هسته‌اي كرج انجام گرفت. هفت نسل مختلف گندم شامل دو والد Gasspard و لاين DN11 به همراه نسل‌هاي F1، F2، F3، BC1 و BC2 در دو شرايط آبياري مطلوب و تنش خشكي انتهاي فصل به‌طور جداگانه كشت گرديدند و باهم مقايسه شدند. آخرين آبياري در شرايط تنش كمبود آب بعد از مرحله گرده‌افشاني انجام شد. افزايش معني داري در شاخص زنده‌ماني و كاهش معني‌دار در عملكرد دانه تك بوته در شرايط تنش مشاهده شد. براي صفات شاخص كلروفيل و ضريب هدايت روزنه‌اي كاهش مشاهده‌ شده در شرايط تنش معني‌دار نبود. از طرفي افزايش غير معني‌داري براي تمامي پارامتر هاي فلورسانس كلروفيل در شرايط تنش مشاهده شد. از طرفي بين نسل‌هاي مورد بررسي از لحاظ تمامي صفات فيزيولوژيكي اندازه‌گيري شده (به‌جز كارايي فتوسنتزي) اختلاف معني‌داري مشاهده شد كه نشان‌دهنده وجود تنوع در بين اين نسل‌ها براي اين صفات بود كه مي‌تواند در برنامه‌هاي گزينش مورد توجه قرار گيرد.