بررسي تأثير القاي خلق مثبت، منفي و اضطراب بر ادراك زمان

ادراك زمان يكي از كاركردهاي مهم شناختي مغز است و به تجربه ذهني زمان، توسط يك فرد اشاره دارد. اين توانايي نه‌تنها بر تمام فعاليت‌هاي انسان تأثيرمي ‌گذارد، بلكه از حالات خلقي و هيجاني ما تأثير مي ‌پذيرد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و با روش نيمه ‌آزمايشي و طرح آن پيش‌ آزمونپس‌ آزمون با گروه كنترل بود كه با استفاده از نمونه‌ گيري در دسترس، ۴۰ نفر مرد و زن (۲۰ مرد و ۲۰ زن) در مقاطع تحصيلي ليسانس و فوق‌ليسانس به شيوه همتاسازي شده از نظر جنسيت و تحصيلات در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. بر روي همه ي آزمودني ‌ها، قبل و بعد از اعمال متغير مستقل، تكيف توليد زمان ۳۰ ثانيه و ۶۰ ثانيه توسط كرونومتر اجرا شد. گروه آزمايش تحت تأثير سه مرحله القاي خلق مثبت، منفي و القاي اضطراب قرار گرفت و گروه كنترل بدون مداخله (در حالت خنثي) مورد سنجش قرار گرفت.نتايج تحليل واريانس با اندازه‌ گيري مكرر در تكليف توليد زمان نشان داد كه افراد تحت تأثير القاي خلق مثبت و اضطراب دچار بيش برآورد زمان مي‌شوند كه بيش برآورد در حالت خلق مثبت بيش‌تر از حالت اضطراب است، همچنين تحت تأثير القاي خلق منفي زمان را كندتر ادراك مي‌كنند. بر اساس نتايج به‌ دست آمده از اين پژوهش، مي ‌توان گفت كه افراد در تجربه خلق مثبت و اضطراب زمان را سريع تر و در تجربه خلق منفي زمان را كندتر از آنچه كه در واقعيت مي ‌گذرد ادراك مي ‌كنند. با توجه به نتايج به‌ دست ‌آمده مي توان گفت كه تجربه زمان تحت تأثير حالات خلقي و هيجاني به خصوص در بازه‌ هاي كوتاه زماني بر اساس اهميت ‌شان در قضاوت، تصميم ‌گيري و واكنش ما نسبت به محيط بسيار با اهميت است، چرا كه بيش برآورد يا كم برآورد كردن زمان تحت تأثير عوامل مختلف مي ‌تواند يكي از مهم ترين دلايل عدم پاسخ دهي يا واكنش به ‌موقع و مناسب نسبت به محرك ها و مخاطرات محيطي باشد.