اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر بهبود حافظه كاري نوجوانان با آسيب مغزي

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر بهبود حافظه كاري نوجوانان با آسيب مغزي بود. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون _پس‌آزمون با گروه كنترل و پيگيري بود. جهت اجراي اين پژوهش 20 نفر از نوجوانان 18-9 سال دچار آسيب مغزي تروماتيك مراجعه‌ كننده به مراكز درماني در شهرك صدف شهريار (كلينيك پارندمهر) به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 10 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي اندازه‌گيري حافظه كاري از خرده آزمون فراخناي ارقام مقياس وكسلر4 (سنجش شنيداري حافظه كاري) و آزمون بنتون (سنجش ديداري فضايي حافظه كاري) استفاده گرديد. گروه آزمايش تحت مداخله توان‌بخشي شناختي(12 جلسه 45 دقيقه‌اي) قرار گرفتند. جهت تحليل داده‌ها از روش آماري تحليل واريانس با اندازه ‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري عملكرد حافظه‌ ي كاري تفاوت معنادار وجود دارد. نتايج تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات حافظه كاري (سنجش شنيداري و سنجش ديداري فضايي) گروه آزمايش و گروه كنترل در پس‌آزمون نشان داد. به‌علاوه معنادار نبودن تفاوت بين نمره‌ هاي پس‌آزمون و پيگيري در گروه آزمايش حاكي از ماندگاري تأثير توان‌بخشي شناختي بر عملكرد حافظه كاري نوجوانان مبتلابه آسيب مغزي بود. بنابراين توان‌بخشي شناختي اثر معناداري بر بهبود عملكرد حافظه كاري بيماران مبتلابه آسيب مغزي دارد و مي توان از آن به‌ عنوان روش مؤثر و مفيد براي بهبود عملكرد حافظه كاري نوجوانان مبتلابه آسيب مغزي سود جست.