برآورد ايمني نواحي ترافيكي با استفاده از روش EB و مدل‌هاي كلان

توجه به ايمني در برنامه ريزي حمل و نقل نيازمند دستيابي به شاخص هاي ايمني در سطح كلان مي باشد. اين امر با انجام مطالعات ايمني و استفاده از متغيرها در سطح كلان امكان پذير مي باشد. استفاده از متغيرهاي كلان، ساخت مدل هاي پيش بيني تصادفات را آسان تر و كم هزينه تر مي كند. در اين مطالعه با استفاده از متغيرها، در سطح كلان، مدل پيش بيني تعداد تصادفات ترافيكي به دست آمد. متغيرهاي مستقل شامل مجموع طول شبكه معابر در يك ناحيه ترافيكي، نسبت طول معابر با درجه عملكردي متفاوت به طول كل معابر موجود در يك ناحيه ترافيكي، نسبت طول خطوط اتوبوس به طول كل معابر و چگالي تقاطعات در يك ناحيه ترافيكي در نظر گرفته شد. بر اين اساس اطلاعات مرتبط با 16137 تصادف در 96 ناحيه ترافيكي به دست آمد. پس از ساخت مدل پيش بيني تعداد تصادفات، با استفاده از روش تجربي بايس (EB) نواحي ترافيكي از نظر ايمني الويت بندي شدند و نواحي با بيشترين پتانسيل بهبود مشخص گرديد. بر اساس نتايج حاصل افزايش طول شبكه معابر و نسبت معابر با درجه عملكردي شرياني درجه 2 در يك ناحيه ترافيكي موجب افزايش احتمال وقوع تصادف در آن ناحيه، و افزايش  نسبت معابر با درجه عملكردي جمع و پخش كننده و محلي در يك ناحيه ترافيكي موجب كاهش تعداد تصادفات در آن ناحيه مي گردد. در اين راستا نسبت معابر با درجه عملكردي جمع و پخش كننده در يك ناحيه ترافيكي داراي كمترين تاثير و نسبت معابر با درجه عملكردي محلي در يك ناحيه ترافيكي بيشترين تاثير را دارا مي باشد.