امكان‌سنجي كاربست رويكرد توسعه مشاركتي حمل‌و‌نقل (TJD) به عنوان روش تامين مالي رويكرد TOD در ايستگاه‌هاي مترو محدوده مركزي شهر اصفهان

به‌كارگيري رويكرد توسعه با محوريت حمل‌ونقل همگاني (TOD) مي‌تواند موجب منافع عمومي زيادي شود، اما سرمايه لازم براي اجراي اين رويكرد بسيار زياد است. هزينه بالاي احداث سيستم‌ مترو منجر به ايجاد راهبردهاي مختلف سرمايه‌گذاري شده است.‌ يكي از رويكردهاي نظام مند در اين ارتباط، رويكرد توسعه مشاركتي حمل ونقل (TJD) است كه الگوي مديريتي جديدي به شمار رفته و پياده‌سازي آن طيفي از انواع فعاليت هاي مشاركتي را دربر مي‌گيرد. هدف از پژوهش حاضر معرفي رويكرد فوق به عنوان ابزاري نوين براي تامين مالي رويكرد TOD و امكان سنجي بهره گيري از آن در ايستگاه هاي مترو محدوده مركزي شهر اصفهان مي باشد. براي اين منظور داده ها با استفاده از روش هاي كتابخانه اي و ميداني جمع آوري شده و با به كارگيري فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و نرم افزار ArcGIS مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرند. نتيجه مطالعات نشان مي دهد كه بر مبناي مولفه هاي توسعه كاركردي، كالبدي، اقتصادي، خدمات عمومي و حمل و نقل به عنوان مولفه هاي به كارگيري رويكرد TJD به ترتيب ايستگاه هاي انقلاب، تختي، شهدا و دروازه دولت داراي بالاترين پتانسيل مي باشند. همچنين تلفيق نهايي لايه ها از طريق فرايند تحليل سلسله مراتبي حاكي از آن بود كه از لحاظ اجراي رويكرد توسعه مشاركتي حمل و نقل (TJD) محدوده 400 متري ايستگاه هاي مترو مورد مطالعه، به ترتيب ايستگاه هاي تختي، انقلاب، شهدا و دروازه دولت داراي بيشترين قابليت و پتانسيل مي باشند كه نيازمند سرمايه گذاري مديريت شهري است.