نقش ميانجيگرانه انگيزش شغلي دروني در رابطه تعهد شغلي و اخلاق حرفه اي با عملكرد فرانقش آتش نشانان

مقدمه: شغل آتش نشاني، از جمله مشاغل دشوار است كه به علت مواجهه دائمي با خطرات جاني، از درجه استرس بالايي برخوردار است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجيگرانه انگيزش شغلي دروني در رابطه تعهد شغلي و اخلاق حرفه اي با عملكرد فرانقش در بين آتش نشانان شهر اصفهان انجام گرديد. روش بررسي: روش پژوهش توصيفي-همبستگي و جامعه آماري شامل كليه آتش نشانان شهر اصفهان بود كه از ميان آنان، تعداد 228 نفر به عنوان نمونه از طريق نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه هاي انگيزش شغلي دروني(گنگه و همكاران، 2015)، تعهد شغلي (بلاو، 2009)، اخلاق حرفه اي (هاكرينا، 2011) و عملكرد فرانقش (لي و آلن، 2002) بوده است. داده ها ازطريق ضريب همبستگي پيرسون و الگوي مدلسازي معادلات ساختاري تحليل و جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي SPSS23 و Smart PLS3استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه اخلاق حرفه اي بر انگيزش شغلي دروني، عملكرد فرانقش معطوف به سازمان و افراد؛ انگيزش شغلي دروني بر عملكرد فرانقش معطوف به افراد؛ تعهد شغلي بر انگيزش شغلي دروني و عملكرد فرانقش معطوف به سازمان تأثير مستقيم دارد (P 0/05). همچنين، مدل ارائه شده از برازش مطلوبي برخوردار است و با بررسي اثرات غيرمستقيم و ميانجي از طريق روش بوت استراپينگ در نرم افزار PLS نشان داده كه انگيزش شغلي دروني ميانجي كننده تأثير تعهد شغلي و اخلاق حرفه اي بر عملكرد فرانقش معطوف به افراد است. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه اخلاق حرفه اي و تعهد شغلي از طريق انگيزش شغلي دروني سبب افزايش رفتار هاي فرانقش مي گردد. بنابراين، به دليل نقش و اهميت رفتار هاي فرانقش در شغل آتش نشاني، توجه به اين يافته مهم بايد مد نظر مديران و سياستگزاران اين سازمان قرار بگيرد.