كاربرد مدل‌هاي تجربي و جنگل تصادفي در تعيين تبخير- تعرق مرجع نواحي مرطوب

تخمين دقيق تبخيرتعرق مرجع يكي از مسائل مهم در مهندسي كشاورزي،  برنامه ريزي آبياري، مديريت منابع آب و غيره مي باشد. امروزه مدل فيزيكي فائوپنمن مانتيث به عنوان يك مدل استاندارد براي تعيين تبخيرتعرق مرجع (ET0) و نيز واسنجي ساير مدل ها بكار گرفته مي شود. با اين وجود، نياز به طيف وسيعي از داده هاي هيدروكليماتولوژي، كاربرد اين مدل را بويژه در مناطق فاقد داده هاي هواشناسي كافي محدود مي سازد. تحقيق حاضر به بررسي و تحليل مدل هاي دما پايه و تابش پايه در تعيين ET0 در مناطق مرطوب پرداخته و در ادامه، مدل جنگل تصادفي نيز با متغير هاي ورودي مشابه مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه مدل جنگل تصادفي نسبت به مدل هاي تجربي واسنجي نشده و واسنجي شده با متغير هاي ورودي مشابه دقت بيشتري با ميانگين قدر مطلق خطاي برابر با 0/4 ميلي متر بر روز و شاخص پراكندگي 0/008 ارائه داد. همچنين واسنجي مدل هاي تجربي در برخي موارد نه تنها در بهبود دقت مدل ها مؤثر واقع نشده بلكه سبب كاهش دقت مدل هاي تجربي نيز شد.