مطالعه مقايسه‌اي مؤلفه‌هاي مؤثر بر سبك زندگي كارگران (مطالعه موردي: كارگران اتوبوسراني شهرداري تهران)

براي فهميدن اينكه جامعه‌اي خاص چون جامعه كارگري، چگونه زندگي مي‌كنند، چگونه به دنيا نگاه مي‌كنند، چگونه در ميان فرصت‌هايي كه اطرافشان وجود دارد دست به انتخاب مي‌زنند، بايد به مطالعه در حوزة سبك زندگي دست زد. هدف پژوهش حاضر مطالعه عوامل مؤثر بر سبك زندگي كارگران بوده است. جهت چارچوب نظري از نظريات سبك زندگي و نظريات نسلي مانهايم و بورديو استفاده شده است. جامعه آماري كارگران شاغل در اتوبوسراني تهران در سال 1396 مي‌باشند تعداد نمونه جامعه آماري 366 نفر است. اعتبار پرسشنامه حاضر از نوع محتوايي و اعتبار سازه آن توسط معادلات ساختاري انجام شده است، پايايي ابزار پژوهش داراي آلفاي كرونباخ بالاي 7/0 باشد. جهت تجزيه تحليل پژوهش ­از آماره‌هاي توصيفي و آزمون‌هاي استنباطي استفاده شده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهدكه نمرات عوامل مصرف فرهنگي، مديريت بدن و مصرف مادي با جنسيت كارگران داراي تفاوت معنادار مي‌باشد، بالاترين ميانگين نمرات عوامل مؤثر در سبك زندگي مربوط به مؤلفه رفتار سياسي در مردان و مؤلفه مديريت بدن در زنان بدست­ آمده­است. بيشترين ­اثر عوامل­ سبك زندگي با توجه به نسل­هاي مختلف سبك زندگي كارگران، اثر مصرف مادي (5/18%) است و به ترتيب عامل مديريت بدن (6/12%)، رفتار سياسي(6%)، فعاليت­ اوقات فراغت (8/0%) و مصرف فرهنگي (6/0%) است. بيشترين تغيير واريانس نمرات در بين كارگران با دهه سني 30 تا 40 ساله در مؤلفه رفتار سياسي است و كمترين ميانگين نمرات مربوط به كارگران در دهه سني 51-60 ساله در مؤلفه مصرف مادي مي‌باشد. در نتيجه با توجه به تغييرات محيطي در نوع زندگي امروزي نتيجه مي‌شود كه كارگران جوان‌تر را بيشتر با مسائل فراغتي و مصارف مادي آشنا نموده و كارگران مسن‌تر را به رفتارهاي سياسي آگاه نماييم.