تأثير ساختار سياسي جمهوري اسلامي در مديريت تعارضات اجتماعي

ساختار سياسي جمهوري اسلامي بر جمهوريت و اسلاميت استوار شده است. پرسش اصلي اين است كه آيا اين ساختار مي‌تواند تعارضات اجتماعي را مديريت كند؟ پاسخ اين پرسش وابسته به بررسي كيفيت تركيب جمهوريت و اسلاميت و نظم حاكم بر آن است كه آيا اين دو باهم سازگارند يا اينكه جمهوريت و اسلاميت متعارض‌اند. در اين زمينه دو ديدگاه وجود دارد: نخست، نظريه‌اي كه تركيب جمهوريت و اسلاميت را همگون دانسته است. دوم، ديدگاهي است كه حكومت اسلامي را در تضاد با جمهوريت و مردم محوري مي‌داند. نتيجه اين نگاه به حكومت ديني، ناتواني دولت در مديريت تعارضات اجتماعي است بلكه اين سبك از حكومت خود زايش‌گر تعارضات حل‌نشدني است. چه آنكه كاهش وفاق اجتماعي يكي از عواقب كم‌رنگ شدن دموكراسي است. اين نوشتار با واكاوي مفاهيم «ولايت»، «حكومت اسلامي»، «جمهوري» و «تعارض اجتماعي» و با بررسي متون ديني، ديدگاه نخست را تقويت مي‌كند. در پايان نيز ركن جمهوريت را شرط كارآمدي نظام اسلامي و كاهش‌دهنده تعارضات اجتماعي ميداند. جايگاه و ضرورت اين بحث آنگاه نمايان مي‌شود كه برخي اين شبهه را مطرح مي‌كنند كه جمهوري اسلامي كارآمدي لازم را ندارد.بررسي تأثير ساختار جمهوري اسلامي بر رفع تعارضات موضوعي است كه اين قلم سابقه اي بر آن نيافته است.