شيوه‌ها و شگردهاي تأكيد در شاهنامه؛ با تمركز بر مطالعه‌ داستان كاموس كشاني

در يك متن ادبي برخي از جمله ها اهميت بيشتري دارند و سخنوران برخي از مفاهيم را با شدت و حدّت بيشتري بيان مي كنند يا آنها را به نحوي برجسته مي سازند. تأكيد اين امكان را ميسّر مي سازد. اين پژوهش به بررسي و تحليل تأكيد و روش هاي آن در داستان كاموس كشاني از شاهنامه خواهد پرداخت. پرسش‌هاي مطرح‌شده‌ پژوهش عبارت‌اند از: براي ايجاد تأكيد در داستان كاموس كشاني چه شگردهايي به ‌كار رفته است؛ شگردهاي دستوري ايجاد تأكيد در اين داستان كدام است و براي نمايش تأكيد كدام فنون بلاغي ـ بديع و معاني ـ بيشتر به‌ كار رفته است. گردآوري نمونه هاي تحقيق به روش استقرايي و بررسي اطلاعات به شيوه‌ توصيفي ـ تحليلي انجام گرفته است. اين پژوهش نشان مي دهد كه بخش عمده‌ تأكيد در شاهنامه در دو بخش عام و خاص با استفاده از ادات و واژگان خاص مانند اسم، گروه اسمي، صفت، فعل و گروه‌هاي گسسته‌ قيدي شكل مي‌گيرد. تكرار معنا شامل ترادف واژگان و مصراع، عطف، وصف، قصر و آرايه‌هاي ادبي مثل مبالغه، سياقه‌الاعداد و تضاد شكل گرفته است. تأكيد خاص اسم از طريق ضمير، شمول و كليت و پيوندهاي تخصيص و تأكيد خاص فعل از راه قيد صفت، سوگند، صوت، پيوند و جابه‌جايي آن امكان‌پذير است. همچنين جابه‌جايي اجزاي جمله نيز در اين فرايند نقش دارد. برجستگي تأكيد در شاهنامه به‌دليل همراهي آن با اغراق و مبالغه است.