شبكه‌ واژگاني، صفت و قيدسازي‌هاي فريدون توللي در چارپاره‌هاي رها و نافه

فريدون توللي از پيشاهنگان تحول‌خواهي در زبان و تصوير شعر فارسي معاصر است. اين شاعر با رويكردي نوگرايانه به وادي شعر گام نهاد و نظرات مبتني بر نوآوري و لزوم تحول در شعر را در ديباچه‌ دفتر شعر «رها» درج كرد؛ اما در ادامه‌ مسير دچار فترت شد و باز به دامان غزل و قصايدي سنتي‌ در دفتر اشعار «شگرف» و «بازگشت» پناه برد. هدف پژوهش پيشِ‌رو بررسي زبان چارپاره‌هاي توللي از نظر شبكه‌ وژگاني، قيد و صفت در دو دفتر رها و نافه است. جامعه‌ آماري انتخاب شده، اشعار دفتر «رها» و نافه» است كه اشعار نخستين شاعر از 1320 تا 1340 را دربر مي‌گيرد؛ چراكه آن اندك مايه جان و زبان نوآورانه در همين دو دفتر شعر وي شكل گرفته است. در اين پژوهش به شيوه‌ توصيفي تحليلي كوشش شده است شگردهاي ساخت صفت و قيدسازي اشعار رها و نافه بررسي و تحليل زباني و آماري شود. اين مطالعه نشان مي‌دهد توللي در ساحت زباني، نوآوري را سرلوحه‌ كار خود قرار داده و در زمينه‌ كاربرد قيدها و صفت‌سازي‌هاي نو و متعدد و متنوع كوشش كم سابقه‌اي كرده ‌است. همچنين در بحث فرم ذهني قالب چارپاره نيز به مدد زبان و صور خيال منسجم و هم‌پيوند با مكتب رمانتيسم به‌خوبي توانسته ‌است شبكه‌هاي معنايي و واژگاني را در فرم ذهني اشعارش ايجاد كند. نتيجه‌ ديگر اين مطالعه نشان مي‌دهد توللي در بيشتر چارپاره‌ها به‌دليل توجه بيش‌از‌حد به نوآوري در ساخت كلمات و تركيبات خوش‌آهنگ، فرم شعر را سطحي و كليشه‌اي عرضه كرده ‌است.