مدلي براي حاكميت در شراكت‌هاي راهبردي فرامرزي

بسياري از شراكت‌هاي راهبردي فرامرزي به علت انتخاب‌ها و تصميم‌هاي ضعيف در زمينه حاكميت شركتي با شكست مواجه مي‌شوند. از آنجايي‌كه امروزه شكل‌گيري شراكت‌هاي راهبردي فرامرزي يكي از استراتژي‌هاي كارآمد براي رقابت‌پذيري بنگاه‌ها و محصولات ايراني در بازارهاي بين‌المللي است، تشريح زيربناها و الزامات طراحي نظام حاكميتي نقش بسيار مهمي در ارتقاي توان عملياتي شراكت‌هاي راهبردي شركت‌هاي ايراني با شركاي خارجي دارد. به همين‌منظور پژوهش حاضر با رويكرد اكتشافي و بهره‌گيري از نظريه داده‌بنياد درصدد ارائه مدلي براي حاكميت شركتي در شراكت‌هاي راهبردي فرامرزي است. داده‌هاي موردنياز از خلال نمونه‌گيري نظري و هدف‌مند از 11 شراكت راهبردي ميان شركاي ايراني و غيرايراني گردآوري شده است. مدل نهايي پژوهش دربرگيرنده برهم‌كنش اقتضائات بين‌المللي، شرايط شكل‌گيري شراكت راهبردي، سازماندهي شراكت و انتظارات ذي‌نفعان است كه بر نظام حاكميت شركتي تاثير مي‌گذارند و تصميم‌گيري بهينه در اين زمينه، پايداري شراكت‌هاي راهبردي را بهبود مي‌دهد.