شناسايي راهبردهاي كاهش تلفات رانندگي

اين مقاله به‌دنبال سه راهبرد كلان شناسايي علل وقوع حوادث رانندگي، تدقيق ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي عوامل مؤثر بر حوادث رانندگي و تعيين دقيق سهم عوامل مختلف در وقوع حوادث و تلفات رانندگي است تا از آن طريق بتوان در سه وهله زماني كوتاه‌مدت، ميان‌مدت و بلندمدت، نرخ وقوع حوادث و تلفات جاده‌اي را به‌صورت بارزي كاهش داد. به‌سبب گستره كار، سه گونه روش تحقيق هم‌بستگي، مطالعه تطبيقي و زمينه‌يابي با سه جامعه آماري 1. رانندگان خودروهاي شخصي و عمومي ايران(با جامعه حدود 30000000 نفر)؛ 2. كشورهاي توسعه‌يافته دنيا كه توانسته‌اند در دو دهه اخير، نرخ وقوع تلفات رانندگي را به‌صورت معناداري كاهش دهند(با جامعه حدود 50 كشور)؛ 3. كارشناسان آگاه به مسائل ترافيكي ساكن تهران(با جامعه حدود 1000 نفر) مورد استفاده قرار گرفت. حجم نمونه‌ها به‌ترتيب 2900 نفر، 10 كشور و 50 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي، تصادفي ساده و گلوله‌برفي انتخاب گرديد. روش و ابزار گردآوري اطلاعات نيز به‌ترتيب، پرسش‌نامه، اسنادي و مصاحبه بود. روايي و پايايي ابزار براي اساس روايي محتوايي و منطقي و پايايي نيز با استفاده از ضريب الفاي كرونباخ محاسبه گرديد. طبق نتايج، اعمال محدوديت براي رانندگان پرخطر، افزايش آگاهي عمومي درخصوص فرهنگ رفتاري، نظارت بر ناوگان حمل‌ونقل عمومي، كنترل رفتارهاي پر خطر، ارتقاي امداد و نجات و ... مواردي است كه از تلفات رانندگي مي‌كاهد.