مقابله با ناركوتروريسم در حقوق بين الملل

ارتباطات گوناگوني ميان سازمان‌هاي تروريستي و گروه‌هاي مجرمانه وجود دارد. در ميان جرايم سازمان يافته، مشاركت گروه‌هاي تروريستي در قاچاق موادمخدر به طور فزاينده اي گسترش يافته است. ناركوتروريسم يا تروريسم مرتبط با موادمخدر جلوه اي بارز از پيوند ميان تروريسم و جرايم سازمان يافته فراملي است كه در دو مفهوم اصلي نمايان شده است: مشاركت مستقيم تروريست ‌ها در تجارت موادمخدر براي تأمين مالي فعاليت‌هاي خود و نيز استفاده از روش‌هاي تروريستي از جانب سازمان‌هاي قاچاق موادمخدر براي تسهيل تجارت موادمخدر. اگرچه ارتباط و تعامل بين اين دو پديده به صورت جهاني مورد شناسايي قرار گرفته است اما اشكال و ماهيت اين تعامل به علت مبهم و پيچيده بودن آن، همواره موردبحث بوده است. هدف از اين پژوهش، واكاوي تركيب تروريسم و قاچاق موادمخدر در يك پديده واحد به نام ناركوتروريسم است و نيز ارائه پاسخ به اين مسئله كه چه پيوندي ميان اين دو تهديد جهاني وجود دارد و از منظر حقوق بين الملل، چه اقداماتي در راستاي مبارزه با اين پيوند صورت گرفته است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه قاچاق موادمخدر به مهم‌ترين منبع تأمين مالي گروه‌هاي تروريستي در جهان بدل گرديده است و تا زماني كه عرضه و تقاضاي گسترده موادمخدر در مقياس جهاني وجود دارد، مبارزه با تهديدهاي ناركوتروريستي با موفقيت همراه نخواهد بود. علاوه براين، خلأ وجود يك سند حقوقي جامع و الزام آور جهاني، مقابله با ناركوتروريسم را با مشكلاتي مواجه ساخته است. پژوهش حاضر از منظر ماهيت و روش، توصيفي ـ تحليلي و از نظر نوع، بنيادي است و اطلاعات مندرج در پژوهش نيز به روش كتابخانه اي گردآوري شده است.