بررسي ارزش رجحاني پنج گونه مرتعي مورد چراي بز نژاد تالي در منطقه زمين‌سنگ استان هرمزگان

به‌منظور بررسي ارزش رجحاني گياهان، اين مطالعه در مرتع زمين‌سنگ در استان هرمزگان اجرا شد. براي تعيين ارزش رجحاني در اين منطقه از دو روش زمان‌سنجي و توليد و مصرف گونه‌هاي گياهي با استفاده از بز نژاد تالي در طول ماه‌هاي فصل چرا (دي تا ارديبهشت‌ماه) به مدت 4 سال (89-1386) استفاده شد. نتايج تجزيه واريانس ارزش رجحاني در روش زماني‌سنجي (استفاده از دوربين فيلمبرداري) نشان داد كه تفاوت معني‌داري از نظر مدت زمان مصرف علوفه بين گونه‌ها وجود دارد. به‌طوري‌كه گياهAlhagi persarum با اختصاص بيشترين ميانگين (43.9 درصد) همراه با Aeluropus lagopoides با ميانگين (31.5 درصد) در يك كلاس از نظر آماري قرارگرفته و بعد از آنها Atriplex leucoclada, Desmostachya bipinnata, Halocnemum strobilaceum, Tamarix mascatensis, Suaeda fruticosa, و يكساله‌ها به‌ترتيب 6.6، 5.4، 3.6، 2.8، 2.3 و 3.7 درصد قرار دارد و در نهايت گياه Lycium shawii با اختصاص ميانگين 0.2 درصد پايين‌ترين كلاس را از نظر آماري به خود اختصاص داده است. تفاوت معني‌داري نيز در فاكتور اثر متقابل سال و گونه وجود داشت، به‌طوري‌كه گونهAlhagi persarum  در سال دوم (1387) با 68.7 درصد در رتبه اول قرار گرفت. نتايج تجزيه واريانس درصد بهره‌برداري گونه‌ها نيز نشان‌دهنده تفاوت معني‌دار بين سال‌هاي بررسي بود. سال‌هاي اول، سوم و چهارم در يك گروه و سال دوم با كمترين درصد بهره‌برداري (36.4 درصد) در گروه دوم قرار گرفت. بيشترين درصد بهره‌برداري مربوط به گونه Aeluropus lagopoides با 54.3 درصد در سال 1388 بود. بر اساس طبقه‌بندي شاخص ارزش رجحاني، گونه‌هاي Aeluropus lagopoides، Atriplex leucoclada و Alhagi persarum جزء گونه‌هاي با خوش‌خوراكي متوسط (رجحان متوسط) و گونه‌هاي Halocnemum strobilaceum و‌ Desmostachya bipinnata جزء گونه‌هاي تقريبا غير خوش‌خوراك (اجتناب نسبي) بودند.