بررسي اثر متقابل كودهاي زيستي و شيميايي نيتروژنه بر صفات كمي و كيفي ذرت شيرين (Zea mays L. saccharata) در كشت تأخيري

اهداف: بررسي تأثير كشت تأخيري، كودهاي زيستي و سطوح نيتروژن بر خصوصيات كمي و كيفي ذرت شيرين (هيبريد Ksc403su) هدف اين تحقيق مي باشد.   مواد و روش ها: اين آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شهرستان تاكستان طي دو سال زراعي 961395 و 971396 انجام شد. عامل اول تاريخ كاشت در دو سطح: d1: تاريخ كاشت معمول منطقه (15 خرداد) ، d2: تاريخ كشت تأخيري (15 تير)، عامل دوم استفاده از كود نيتروژن در دو سطح: n1: مقدار نيتروژن توصيه‌شده (300 كيلوگرم در هكتار) و n2: 20 درصد كمتر از ميزان توصيه‌شده (240 كيلوگرم در هكتار)، و عامل سوم استفاده از كود زيستي در چهار سطح: b1: عدم مصرف باكتري (شاهد)، b2: بيوسوپر فسفات، b3: ازتوباكتر + آزوسپريليوم + سودوموناس و b4: ازتوباكتر + بيوسوپرفسفات در نظر گرفته شدند.   يافته ها: نتايج نشان داد كه تيمار ازتوباكتر + آزوسپريليوم + سودوموناس با ميانگين 8/2219 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را دارا بود كه نسبت به تيمار شاهد (عدم مصرف) حدود 19 درصد افزايش عملكرد داشت. همچنين تيمار ازتوباكتر + آزوسپريليوم + سودوموناس و تيمار ازتوباكتر + بيوسوپرفسفات در شرايط مصرف 300 كيلوگرم در هكتار نيتروژن به ترتيب با ميانگين 2377 و 2279 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را نشان دادند. در شرايط مصرف 240 كيلوگرم در هكتار نيتروژن نيز همين تركيب تيمارها بيشترين عملكرد دانه را دارا بودند كه نسبت به عدم مصرف كود زيستي حتي در شرايط كاربرد 300 كيلوگرم در هكتار نيتروژن از برتري نسبي برخوردار بودند.  تاريخ كاشت اول جهت توليد دانه مناسب است.   نتيجه گيري: استفاده تلفيقي از كودهاي زيستي تثبيت كننده نيتروژن و فسفات مي تواند تا 20 درصد سبب كاهش مصرف كود شيميايي نيتروژنه براي رسيدن به حداكثر عملكرد گردد. واژه هاي كليدي: ازتوباكتر، بيوسوپرفسفات، ذرت شيرين، كلروفيل، كربوهيدرات خام