تحليل فضايي معلوليت مطالعه موردي: شهرستان‌هاي استان اردبيل

طبق آمار، در ايران يك ميليون و سيصد هزار نفر معلول وجود دارد. همچنين در استان اردبيل حدود 25738 معلول ساكن هستند. اين مسئله توجه به برنامه‌ريزي كلان براي جامعه‌ي معلولان را ضروري مي‌كند. اين برنامه‌ريزي، مستلزم شناخت و تحليل فضايي وضعيت معلولان در مناطق مختلف كشور است. هدف اين پژوهش تحليل دقيق‌تر وضعيت پراكنش فضايي معلولان و ارتباط آنها با مناطق مختلف شهرستان‌هاي اردبيل براي رسيدگي بيشتر به مشكلات دسترسي به خدمات شهري و ايجاد شرايط زندگي بهتر براي معلولان است. در اين پژوهش با استفاده از تحليل‌هاي آمار فضايي شاخص‌هايي چون سن، جنسيت، وضعيت سكونت، نوع و شدت معلوليت، وضعيت تاهل، تحصيلات و اشتغال تحليل شدند. همچنين از مدل رگرسيون وزني جغرافيايي ( GWR ) براي سنجش ارتباط بين ميزان توسعه يافتگي و معلوليت استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه ارتباطي ميان سطح توسعه يافتگي ومعلوليت در شهرستان‌هاي استان اردبيل وجود ندارد. معلولان مرد در تمام شهرستان‌ها بيشتر از معلولان زن هستند. معلولان استان اردبيل جوان بوده و 55/91 درصد آنها بيسواد و نزديك به 64/96 درصد از آنها با معضل بيكاري مواجه هستند. تقريبا در تمام شهرستان‌هاي استان اردبيل (98/73)، معلوليتي از شديد تا خيلي شديد وجود دارد و از نظر انواع معلوليت، بين شهرستان‌هاي استان اردبيل نظم خاصي وجود ندارد ومعلوليت‌هاي مختلف در شهرستان‌هاي استان پراكنده شده‌اند.