كاركرد رود‌هاي مرزي در همكاري‎هاي هيدروپليتيك: نمونه پژوهي رودخانه دانوب

رودخانه‌هاي بين‌المللي در قالب مرز يا گذر از مرزهاي ملي، بخش مهمي از روابط بين‌الملل را به خود معطوف داشته ‌اند. به ويژه اينكه، نزديك به نيمي از جمعيت جهان در داخل حوضه‌ اين رودها، و بيش از۹۰ درصد در درون كشورهاي دارنده اين حوضه‌ها، سكنا دارند. وضعيتي كه با ايجاد رابطه انكارناپذير وابستگي متقابل، منابع آب را به يك مسئله حياتي براي اين كشورها مبدل كرده است. بدين ترتيب همان طور كه جمعيت و اقتصاد رشد مي‌كنند و منابع آب ملي براي رشد و توسعه بيشتر مورد بهره برداري قرار مي‌گيرند، كنش و واكنش دولت‌ها براي سهم بيشتر از اين منابع فراملي فزوني مي‌گيرد. در اين رابطه، گونه برهم كنش دولت‌ها در بهره برداري از اين منابع مشترك، طيف گسترده‌اي از همكاري تا تنش و جنگ را در بر مي‌گيرد. در برخي از مناطق جهان منابع آبي مشترك در قالب رودها در نقش عامل پيوند ملت‌ها و دولت‌ها عمل كرده اند. به شكلي كه كشورهاي ذي نفع، مسير همكاري و همگرايي در پيش گرفته و گام‌هاي مهمي را در توسعه‌ منطقه در قالب مديريت بهينه بر منابع آبي مشترك برداشته‌اند. به عبارتي هرچند دستيابي به همكاري‌هاي بين‌المللي راهي دراز، ديرپا و پيچيده است، اما هميشه راه هاي بسياري براي دنبال شدن، قدم‌هاي زيادي براي برداشتن و گزينه‌هاي مختلفي براي بررسي و انتخاب وجود دارند. پژوهش حاضر در قالب روش شناسي توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي با بررسي وضعيت عملي دست‌يابي به همكاري در بخشي از رودخانه دانوب به عنوان يك الگو، به اين نتيجه رسيد كه همكاري منحصر به توافق هاي آبي نبوده و عواملي همچون نگراني‌هاي زيست‌محيطي، امنيت منطقه‌اي، منافع منطقه‌اي(مانند پيوستن به سازمان‌ها و اتحاديه‌ها)، ميانجي گري (دولت‌ها، سازمان‌ها و نهادهاي بين‌المللي) و... در اين فرايند موثر هستند.