بررسي پارامترهاي گرانولومتريك رسوبات در مطالعات فرسايش بادي(مطالعه موردي: شهرستان گناباد)

با توجه به ارتباط نزديك ويژگي هاي فيزيكي خاك سطحي و ميزان فرسايش بادي، هدف از اين پژوهش استفاده از تحليل هاي گرانولومتري در مطالعات بيابان زايي در شهرستان گناباد مي باشد كه جهت نيل به اين هدف 17 رخساره در منطقه شناسايي و پس از تهيه نقشه رخساره هاي ژئومورفولوژي منطقه، مناطق كوهستاني و همچنين مناطقي كه پتانسيل ايجاد گرد و غبار نداشتند از نمونه برداري حذف و عمليات برداشت از خاك سطحي 14 رخساره باقي مانده انجام گرفت. نمونه ها به آزمايشگاه ژئومورفولوژي دانشگاه حكيم سبزواري برده شد و در آزمايشگاه بوسيله سري الك هاي با قطر 2000، 1000، 500، 250، 125 و 64 ميكرومتر و ظرف جمع آوري رسوبات كوچكتر از64 ميكرومتر، دانه سنجي گرديد. نتايج نشان داد بيشترين فراواني قطر ذرات در نمونه هاي ماسه در طبقه 250-125 ميكرون بوده و با توجه به رابطه ميانگين ذرات با فاصله حمل آن ها مي توان به اين نتيجه رسيد كه فاصله حمل ذرات از يك مكان نزديك و محلي بوده است. جورشدگي نمونه هاي مختلف بين 1.502 تا 0.319 متغير بوده است. دشت ريگي ريزدانه بيشترين و دشت هايي با شيب ملايم و بدون پستي و بلندي كمترين ميزان جورشدگي را به خود اختصاص دادند. در بررسي هاي انجام شده در بخش چولگي عمدتاً رسوبات داراي كج شدگي مثبت بودند كه بيانگر فراواني ذرات ريزدانه در منطقه مي باشد. تپه هاي ماسه اي، دشت هايي با شيب ملايم و بدون پستي و بلندي و دشت هاي نسبتاً مسطح با شوري متوسط با توجه به ميزان كج شدگي از مناطق حساس به فرسايش بادي در منطقه به شمار مي رود كه پيشنهاد مي گردد احداث باد شكن و عمليات مالچ پاشي در اين مناطق انجام گيرد.