تعيين الگوي مكاني پراكنش فضاي سبز شهري(مطالعه موردي: منطقه5 شهرداري شهر تهران)

هدف از انجام اين تحقيق تعيين الگوي مكاني پراكنش فضاي سبز شهري با استفاده از مدل فرآيند تحليل شبكه‌اي و ويكور (مطالعه موردي: منطقه 5 شهر تهران) بود. پس از انقلاب اسلامي به دلايل مختلف از جمله سرريز جمعيت به تهران با افزايش جمعيت و توسعه رو برو بوده است و اين امر اهميت دو چندان بررسي فضاي سبز در مناطق مختلف اين شهر را موجب مي‌گردد. دو نوع پرسشنامه استفاده گرديد. پرسشنامه اول، با روش نمونه گيري از نوع در دسترس از بين حاضرين در پارك‌هاي منطقه مورد مطالعه تكميل گرديد. سپس با استفاده از مدل ويكور تجزيه و تحليل نتايج صورت پذيرفت. پرسشنامه دوم بين خبرگان مربوط توزيع و با استفاده از روش فرآيند تحليل شبكه اي تحليل شد. با توجه به اينكه عوامل تجهيزات مناسب، وسعت كافي و مناسب بودن براي بازي كودكان بالاترين وزن‌ها را به خود اختصاص دادند؛ پيشنهاد مي‌گردد، مكان‌هايي براي احداث فضاي سبز در منطقه مورد مطالعه تعيين گردد تا از اين طريق تعداد فضاي سبز افزايش يابد. از موقعيت مكاني به عنوان عاملي مهم ياد شد. انجام اين امر مهم مي‌تواند از طريق احداث پارك‌ها در مكان‌هاي نزديك به مكان‌هاي مسكوني و دور از مكان‌هاي نظامي و شرياني صورت پذيرد. نواحي 5 و 2 از فقدان فضاي سبز و نارضايتي ساكنين از فضاي سبز رنج مي‌بردند كه بدين ترتيب پيشنهاد مي‌گردد؛ اولين نواحي جهت افزايش فضاي سبز و بهبود آن توسط شهرداري منطقه باشند.