ارزيابي آسيب پذيري ذاتي در آبخوان هاي كارستي(مطالعه موردي: آبخوان كارستي ششپير و برغان، استان فارس)

​آسيب پذيري به عنوان يك استعداد ذاتي سيستم آب زيرزميني در نظرگرفته مي شود كه وابسته به ميزان حساسيت اين سيستم به تأثيرات انساني و يا طبيعي مي باشد . آسيب پذيري ذاتي، براساس ويژگي هاي ژئومورفولوژي كارست سطحي، نوع و ميزان تغذيه آبخوان و رفتار هيدروديناميكي آبخوان كنترل مي شود. آبخوان هاي كارستي در استان فارس، مهمترين منبع تامين آب مورد نياز جوامع انساني در اين استان بوده كه با توجه به شرايط طبيعي منطقه و فعاليت هاي انساني مستعد آلودگي مي باشند. آبخوان كارستي ششپير و برغان، نقش حياتي در تامين آب شرب و كشاورزي جوامع محلي اطراف خود دارد. هدف از اين پژوهش برآورد آسيب پذيري طبيعي، آبخوان هاي ششپير و برغان با استفاده از مدل هاي پيشنهادي كاست اكشن 620 و اولويت بندي سطح آبخوان ها در زمينه اقدامات حفاظتي و ارائه راهكارهاي مديريتي به منظور حفاظت بهتر از آنها مي باشد. در اين مدل براي تهيه نقشه آسيب پذيري طبيعي از نقشه‌هاي زمين‌شناسي، خاك، پوشش گياهي، مدل ارتفاع رقومي ده متر و آمار بارش ايستگاه هاي هواشناسي استفاده شده است و آسيب پذيري به عنوان برايندي از سه عامل C,O,P مورد ارزيابي قرار مي گيرد. و در نهايت منطقه از نظر آسيب پذيري در 5 طبقه آسيب پذيري خيلي زياد، زياد، متوسط، كم و خيلي كم طبقه بندي شد. نتايج حاصل از مدل كپ، نشانگر آسيب پذيري طبيعي بالاي منطقه مي باشد. مجموع ميزان آسيب پذيري در دو طبقه خيلي بالا و بالاي اين منطقه در حدود 47 درصد مي باشد كه بيشترين پهنه پوششي آن آبخوان ششپير مي باشد. نتايج اين پژوهش نشان دهنده كارامدي روش هاي ارائه شده توسط كاست اكشن 620، به منظور تشخيص و محافظت از منابع آب زيرزميني از آسيب پذيري و آلودگي طبيعي مي باشد.