ارزيابي و سنجش زيست پذيري شهري و عوامل موثر برآن (مورد مطالعه شهر بجنورد)

امروزه زيست پذيري شهري به عنوان كليدي ترين مفهوم در برنامه ريزي شهري مي باشد. در حال حاضر مفهوم توسعه و زيست پذيري پايدار از جمله مفاهيم نوين در كشورهاي توسعه يافته است. شهر بجنورد به دليل رشد فزاينده جمعيت بخصوص از سه دهه گذشته شاهد فضاهاي نابرابر شهري بوده، بنابراين ضرورت و اهميت بحث زيست پذيري امروزه در شهر كاملا نمايان است. اين پژوهش با هدف ارزيابي و سنجش زيست پذيري شهري و عوامل موثر برآن تدوين شد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي تحليلي است. به منظور جمع آوري داده و اطلاعات مورد نياز از روش كتابخانه اي و ميداني و ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش را شهروندان ساكن شهر بجنورد تشكيل مي دهند، حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر برآورد شد. در اين پژوهش به منظور دستيابي به اهداف پژوهش از آزمون هاي آماري T تك نمونه اي و رگرسيون خطي در محيط نرم افزار SPSS استفاده شد. نتايج حاصل از اين پژوهش پژوهش نشان داد كه وضعيت زيست پذيري شهري بجنورد با توجه به ميانگين كلي بدست آمده كه برابر با 2.75 بود، در وضعيت پايين تر از حد متوسط قرار دارد. همچنين از نظر ابعاد مورد بررسي بعد اجتماعي با ميانگين 2.84 داراي بيشترين ميانگين و بعد زيست محيطي با ميانگين 2.67 داراي كمترين ميانگين است. همچنين نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دهنده آن است كه وضعيت منطقه 2 از وضعيت بهتري نسبت به منطقه 1 شهر بجنورد برخوردار است. از ديگر يافته هاي حاصل از اين پژوهش مي توان به تاثير مثبت احساس امنيت و سلامت شهروندان بر زيست پذيري شهري اشاره نمود.