باستان شناسي كاربردي؛ كشف گذشته و استفاده معاصر

باستان‌شناسي بر اساس بقاياي مادي و معنوي؛ گذشته انسان (نوع بشر) را تفسير و بازسازي مي‌نمايد. وقتي صحبت از داده‌هاي باستان‌شناسي مي‌شود، افكارمان به آثار باقي‌مانده از گذشتگان مانند دست‌نوشته‌ها، اسباب و وسايل، باقيمانده خانه‌ها و آثار فرهنگي كه موزه‌هاي ما را پركرده است، معطوف مي‌شود؛ بنابراين موضوع اصلي باستان‌شناسي انسان و دست‌ساخته‌هاي انساني است كه نوع بشر در طول زمان به‌صورت عمد يا غير عمد (آگاهانه يا ناآگاهانه) به وجود آورده است. امروزه رويكرد به گذشته بر اساس دانش باستان‌شناسي كاربردي؛ استفاده از گذشته براي حل مسائل و مشكلات جامعه معاصر در حوزه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي است. باستان‌شناسي كاربردي از اوايل دهه‌ي 1990 ميلادي با مطرح‌شدن موضوعاتي همانند «توسعه پايدار» و «موضوعات سبز» و «مديريت محوطه» ها رايج شده است. هدف مقاله حاضر تبيين اهميت باستان‌شناسي كاربردي به‌عنوان دانش ميان‌رشته‌اي براي ايجاد فضاهاي كسب‌وكار جديد از محوطه‌هاي ميراث فرهنگي در راستاي توسعه گردشگري و دارائي‌هاي فرهنگي كشور به‌وسيله عينيت‌بخشي و حفاظت پايدار است.