شناسايي موانع توسعۀ فناوري‌هاي توليد همزمان برق و حرارت در ايران با استفاده از رويكرد تحليل چندسطحي

سياست‌گذاري و توسعۀ فناوري‌هاي حوزۀ انرژي، از مباحث پراستناد در حوزۀ اقتصاد است. گام اول براي سياست‌گذاري توسعۀ فناوري، تبيين موانع موجود در مسير توسعه و به دنبال آن، تدوين سياست‌ها و به‌كارگيري ابزارهاي سياستي مناسب در جهت رفع اين موانع است. نظر به گسترش روزافزون فناوري توليد همزمان برق و حرارت در كشورهاي توسعه‌يافته و همچنين وجود زمينه‌هاي مستعد براي توسعه و كاربرد آن در كشور، اين مقاله به شناسايي مهم‌ترين موانع و مشكلاتي كه تا امروز سبب عدم توسعۀ اين فناوري مطابق با اهداف پيش‌بيني‌شده در كشور شده، ‌پرداخته است. رويكرد منتخب براي استخراج اين موانع، رويكرد تحليل چندسطحي است كه از رويكردهاي پركاربرد و جامع در مطالعات مربوط به گذارهاي فناورانه ‌است و به‌دليل توجه به عوامل اجتماعي و كلان، از آن استفاده شده‌ است. نويسندگان در اين مقاله، موانع عدم توسعۀ فناوري توليد همزمان برق و حرارت در كشور را با استفاده از روش تحليل عاملي تأييدي استخراج كرده‌اند. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد عوامل مربوط به نظامات اجتماعي و همچنين عوامل فرهنگي و اقتصادي كلان كشور، نقش پررنگ‌تري نسبت به عوامل مربوط به فناوري در عدم توسعۀ فناوري‌هاي بخش انرژي و به‌ويژه فناوري توليد همزمان برق و حرارت داشته‌اند.