كنفوسيوس‌گرايي و دكترين سياست خارجي چين

Confucianism and China's foreign policy doctrine

رشد كم‌نظير مدارس كنفوسيوسي از سال 2004 در سراسر جهان بيانگر برنامه‌اي هدفمند از سوي جمهوري خلق چين به شمار مي‌رود. رهبران چين در دهه 1980 پس از درك اين مقوله كه ايدئولوژي كمونيسم ديگر جذابيت چنداني براي حضور قدرتمند چين در عرصه ‌بين‌المللي ندارد، كوشيدند با استفاده از عنوان «كنفوسيوس» مسير جديدي را براي دستيابي به آرمان‌هاي ملت چين بازطراحي كنند. رهبران چين، همچنين در اين چارچوب با استفاده از اعتبار تاريخي كنفوسيوس اقدام به توسعه مدارس و مؤسساتي كردند كه باهدف ترويج زبان و فرهنگ چيني در سراسر جهان گسترش يافته است. اين مقاله ضمن بررسي برنامه‌هاي دولت چين براي ترويج مدارس كنفوسيوس در قالب روش‌شناسي نگرشي و با روش روند پژوهي، مي‌كوشد تا به اين پرسش پاسخ دهد كه مدارس كنفوسيوس چه نقشي را در پيشبرد اهداف هژمونيك رهبران چين در جهان ايفا مي‌كنند؟ مقاله در پاسخ به پرسش مذكور با بررسي چگونگي و درعين‌حال روند گسترش مؤسسات كنفوسيوسي در جهان اين فرضيه را مورد آزمون قرار مي‌دهد كه توسعه مدارس كنفوسيوس در چارچوب دكترين خيزش صلح‌آميز چين و باهدف زمينه‌سازي براي استقرار نظم نوين جهاني بر مبناي قدرت نرم چين صورت مي‌پذيرد.

The remarkable growth of Confucian institutes and schools around the world since 2004 has been a sign of the rise of the People's Republic of China. Chinese leaders in the 1980s, after realizing that Communism was no longer attractive for a powerful international presence, sought to redesign the Confucius as a way to achieve the aspirations of the Chinese people. Today, the word “Confucius” by the Chinese government, refers to cultural institutions that are aimed at promoting Chinese language and culture throughout the world. This paper attempts to examine the Chinese government's plans to promote Confucius schools by using a descriptive and analytical way and tries to answer the question of what role do Confucius schools play in promoting the hegemonic goals of Chinese leaders around the world? The paper, examining the performance of these institutions, shows that "Confucian institutions strive to develop Chinese culture and literature for establishing the basis of a Chinese-led soft power in the framework of the world order." The article also shows that the establishment of these institutions is a deliberate move by Beijing's leaders to develop cultural hegemony and expand China's power and influence in the world.