صادقانه عمل كردن: راهبردها و رفتارهاي غير كلامي در طي بازجويي پليس

To act truthfully: Nonverbal behaviour and strategies during a police interrogation

در يك آزمايش، شاخص ­هاي غير كلامي فريب در بازجويي­ هاي پليس از جرايم ساختگي مورد واكاوي قرارگرفت. هر دو رفتار آوايي و غير آوايي رتبه­بندي شدند. سي نفر از شركت­كنندگان تحت _­بازجويي ­هاي طولاني (بيش از 9 دقيقه) توسط سي افسر پليس باتجربه قرار گرفتند. از افسران پليس خواسته شد، بازجويي­ ها را طبق روال طبيعي انجام دهند. اگرچه افراد دروغگو گزارش كردند كه به ­طور قابل­ ملاحظه­ اي متشنج ­تر بودند و اين كار را دشوارتر از افراد راستگو مي ­پنداشتند، اما هيچ تفاوتي در رفتارهاي غير­ كلامي رتبه ­بندي­شده يافت نشد. در تحليل راهبردهاي به ­كار گرفته­ شده مشخص شد كه هم افراد راستگو و هم افراد دروغگو تلاش كردند تا از انجام حركات اضافه اجتناب كنند. راهبرد اصلي محتواي كلامي براي دروغگو­ها ساده جلوه­ دادن ماجرا و براي راستگوها واقعي جلوه­ دادن آن بود. علاوه­ بر اين، در اين پژوهش علت­ هايي كه چرا در اين موقعيت مبرم دروغگوها و راستگوها با رفتار غير كلامي­شان قابل تميز نبودند، مطرح و بحث شده ­اند.

In an experiment, nonverbal indicators of deception in police interrogations of mock crimes wereexamined. Both vocal and nonvocal behaviours were scored. Thirty participants were subjected tolong interrogations (over 9 minutes) conducted by 30 experienced police officers, asked to interrogateas they normally do. Although the liars reported being significantly more nervous, and found the taskmore strenuous than the truth tellers, no differences in the nonverbal behaviours scored were found.In an analysis of the strategies employed, both truth tellers and liars were found to try to not makeexcess movements. The principal verbal content strategy for the liars was to keep the story simple, andfor truth tellers to keep the story real. The reasons why, in this demanding situation, the truth tellersand liars could not be distinguished by their nonverbal behaviour are discussed.