جامعه‌شناسي تاريخي قرارداد اجتماعي در جهان عرب

ناآرامي هاي اخير در جهان عرب كه به مانند موج پيشين از شمال افريقا آغاز شد و به طور محدود به دولت هاي عراق و لبنان در خاورميانه عربي گسترش يافت، ضرورت توجه مجدد به مناسبات بين دولت و مردم در جهان عرب را برجسته مي سازد. سير ارتباط بين دولت و مردم در كشورهاي عربي طي دوره پسااستقلال، مبين سه دوره تاريخي مي باشد. صرف‌نظر از مشخصات و شرايط ظهور دوره هاي مذكور كه در متن مقاله مورد اشاره قرار خواهد گرفت، تاثير محيط بين‌الملل در تعيين كم و كيف رابطه دولت جامعه در جهان عرب غير قابل انكار است. بعبارت ديگر، قرارداد اجتماعي جهان عرب در دوران مدرن (پس از جنگ جهاني اول)، بيش از آنكه متاثر از مولفه هاي داخلي باشد تحت تاثير منافع و سياست هاي بازيگران بزرگ در محيط بين الملل بوده است. اين مقاله قصد دارد در پرتو نظريه جامعه شناسي تاريخي روابط بين الملل، قرارداد اجتماعي جهان عرب را در يك چشم انداز تاريخي بررسي كند. در اين ارتباط، ضمن تمركز بر قرارداد اجتماعي منتهي بر ناآرامي هاي عربي، پاره اي از موانع شكل گيري قرارداد اجتماعي جديد و فراگير در جهان عرب مورد اشاره قرار خواهند گرفت.