ظرفيت انديشه اعتباريات علامه طباطبايي براي توليد علوم انساني و اقتضاءات آن

نقد علوم انساني و بررسي اعتبار قضاياي آن از موضوعاتي اساسي است كه به رغم قدمت آن هنوز محل بحث و مناقشه است. علامه طباطبايي از جمله انديشمنداني است كه با طرح اعتباريات به نقد زيرساخت هاي اين علوم مبادرت كرد. علامه با تقسيم اعتباريات به ثابت و متغير و اعتباريات پيش از اجتماع و پس از اجتماع ساختار دانش را بر حقيقت گرايي و ملاحظه علم وراي فرهنگ را بنا نهاد. اين مداقه علمي با تفحصات علمي شاگردان ايشان نظير شهيد مطهري با طرح بحث فطرت ادامه يافت. در اين مقاله بر آن هستيم تا با تشريح اعتباريات علامه طباطبايي و تلفيق آن با اعتقاد به فطرت در آدمي به ارزيابي علوم انساني مبتني بر اومانيسم در اشكال مختلف رويكردي آن از جمله رويكردهاي اگزيستانسياليستي و ماركسيستي بپردازيم. اذعان به قلمرو حقيقي و اعتباري، متمايز شدن رويكرد فطري از فرهنگي و اقتضاءات اعتراف به فطرت و وجود ساحت اعتباريات حقيقي و پيش از اجتماع و علوم انساني متعهد از مباحثي است كه در اين مجال بدان پرداخته شده است.