سبب شناسي گرايش به مصرف سيگار: يك وارسي كيفي از تجارب زيسته جوانان سيگاري

زمينه و اهداف مصرف سيگار بستر امنيتي اجتماعي جوانان، سلامت و بهداشت عمومي را به چالش كشيده است. از طرفي هم، نگاه سهل انگارانه باعث گرديده كه جامعه بيشتر به سمت عادي سازي مصرف سيگار حركت كرده و جوانان نيز هر روز بيشتر از قبل به سمت آن كشيده شوند. هدف اين مطالعه سببشناسي گرايش به مصرف سيگار با نگاه به تجارب زيسته جوانان مصرف كننده سيگار است. مواد و روش ها اين مطالعه ي كيفي با روش پديدارشناسي و استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته عميق با 14 جوان 20 تا 35 سال كه به شكل روزانه و مداوم مصرف سيگار داشتند در شهر تهران و در سال 1399صورت گرفت. شركت كنندگان با استفاده از روش نمونه گيري هدف مند گزينش شدند. نمونهگيري به منظور دريافت داده ها تا مرحله اشباع نظري ادامه پيدا كرده و در ادامه اطلاعات جمع آوري شده با روش كدگذاري تحليل شدند. يافته ها تحليل تجارب مشاركت كنندگان منجر به شناسايي 113 كد اوليه، 19 زير طبقه، 8 طبقه فرعي و در نهايت 2 طبقه اصلي گرديد. طبقات فرعي عبارت بودند از تحريف شناختي از آثار سيگار، استفاده از سيگار به منظور كاهش مشكلات روان شناختي، مصرف براي جبران احساس خود كم بيني، ميل به مصرف هنگام خُلق پايين، احساس متفاوت بودن هنگام مصرف، ميل به مصرف در پاسخ به هيجانات متأثر از هنر، دسترسي آسان به سيگار، اثر معكوس تبليغات منفي و طبقات اصلي را مؤلفه هاي درون فردي و مؤلفه هاي ميان فردي برون فردي گرايش به مصرف سيگار در جوانان تشكيل دادند. نتيجه گيري بررسي تجارب زيسته جوانان در مصرف سيگار باعث شناخت عمقي تر مؤلفه هاي گرايش به سيگار شده و متعاقباً منجر به درك بهتر و سريع تر ديگر جوانان از اين تجربيات مي شود.