رخساره ها، محيط رسوبي، دياژنز و كيفيت مخزني سازند سروك در ميدان نفتي دارخوين، جنوب باختر ايران

سازند‌ سروك با سن آلبين پسين تورونين مياني مهم ترين سنگ مخزن كربناته ناحيه دشت آبادان در جنوب‌باختري ايران است. سنگ‌هاي كربناته اين سازند به ‌دليل متحمل شدن شرايط و محيط‌هاي دياژنزي مختلف داراي ويژگي‌هاي مخزني متفاوت و پيچيده‌اي مي‌باشند. اين سازند در ميدان نفتي دارخوين به ‌طور عمده شامل سنگ آهك هاي سفيد تا كرم رنگ با ميان لايه‌هاي نازكي از سنگ‌آهك رسي كرم رنگ و شيل است. هدف از اين پژوهش شناسايي رخساره‌ها، تفسير محيط رسوبي، تشخيص فرآيندهاي دياژنزي و تأثير آن ها بر كيفيت مخزني سازند سروك در ميدان نفتي دارخوين مي‌باشد. به‌ همين منظور حدود 600 برش نازك مـيكروسكپي مـربوط به مـغزه چاه هاي شماره 32 و 33 اين ميدان‌ مطالعه شد. بررسي هاي گسترده آزمايشگاهي نشان مي دهند كه سازند سروك از 9 رخساره وابسته به يك پلاتفرم كربناته رمپ هم شيب تشكيل شده است. مهم ترين فرآيندهاي دياژنزي در سازند سروك سيماني شدن، دولوميتي شدن، انحلال، فشردگي مكانيكي و شيميايي، ميكرايتي شدن، و شكستگي هستند. اين فرآيندهاي دياژنزي در محيط هاي دياژنزي دريايي، جوي و دفني پديد آمده اند. تخلخل سازند سروك در ميدان نفتي دارخوين به ‌طور عمده بين 10% تا 15% مي‌باشد و نفوذپذيري اين سازند از 0.1 تا 100 ميلي دارسي متغيير است. بر اساس شواهد موجود كيفيت مخزني اين سازند به‌طوركلي خوب است.