نقد و بررسي فرايند تكثر روايت در رمان المصائر اثر ربعي المدهون

با گذار رمان از شكل كلاسيك به شكل نو و ضد رمان، تغييراتي چندي در رمان انجام گرفت و نويسندگان به ايجاد تغييرات و خلق فرمها و شيوه‌هاي جديد رغبت نشان دادند كه از جمله آنها تكثر روايت بود كه در مقابل روايتي واحد و يك جانبه، و براي نشان دادن از هم گسيختگي و چندگانگي مفاهيم جهان امروزي به كار گرفته شد. در اين عصر، رمان نويس به جاي اينكه از يك پنجره و يك زاويه ديد به شرح مبسوط روايتي با ساختار كلاسيك ـ يعني مقدمه و ميانه و پايان ـ بپردازد به نگارش اثري دست مي يازد كه چندين روايت را با هم دنبال كند. اما براي اينكه اثرش به مجموعه داستان كوتاه تبديل نشود آنها را در يك فصل جمع بندي مي‌كند. مجموعه‌اي از عوامل در ايجاد چنين شگردي دخيل هستند و اين شگرد در صورت به‌كارگيري توسط نويسنده زيباشناسي خاصي هم دارد. اين مقاله با بررسي رمان المصائر به تحليل فرايند تكثر روايت وكاركردهاي موجود در آن مي پردازد. همچنين عواملي كه موجب انتخاب اين شيوه توسط راوي شده در اين مقاله لحاظ گرديده است. نتيجه پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه تكثر روايت در رمان المصائر بدليل ساختار موسيقايي داستان، تعدد عناصر بنيادين و تم تاريخي و سياسي انتخاب شده است و موجب تنوع و سرگرمي، جامع‌نگري و شموليت و عدم توازن و انسجام گشته است. روش به كار رفته در پژوهش حاضر توصيفي ـ تحليلي است.