مروري برگياهان دارويي با تكيه بر خواص ضدميكروبي

A review on medicinal plants; An emphasis on antimicrobial effects

استفاده از گياهان دارويي داراي قدمت طولاني در ايران و جهان است به طوري كه تخمين زده شده است كه بيش از 80% از جمعيت جهان از طب سنتي (عصاره‌هاي گياهي يا تركيبات فعال آنها) براي رفع نيازهاي بهداشتي خود استفاده مي‌كنند .علاوه بر اين، بيش از 50٪ از كل داروهاي جديد باليني داراي منشا طبيعي هستند. گياهان دارويي ممكن است توانايي درمان مقاومت باكتريايي در برابر بسياري از انواع آنتي‌بيوتيك‌ها را داشته باشند. يكي از مزاياي استفاده از گياهان دارويي، اثرات چندگانه آنها است. با توجه به تعداد تركيبات شيميايي در گياهان، نمي‌توان مكانيسم واحدي براي اثرات ضدباكتريايي آنها در نظر گرفت بلكه آنها هدف‌هاي متعددي در سلول دارند. همچنين نحوه عملكرد داروهاي ضدميكروبي بسته به تركيبات گياه بسيار متفاوت هستند. كه اين تركيبات در يك گياه واحد رشد يافته در مناطق مختلف جغرافيايي نيز متفاوت است. همچنين از آنجا كه ضوابط استاندارد براي ارزيابي فعاليت ضدميكروبي گياهان وجود ندارد، نتايج در بين نويسندگان مختلف بسيار متفاوت است. اما به هرحال فرآورده‌هاي دارويي زيادي ماز گياهاني مانند بابونه و آويشن در ايران و دنيا توليد و مصرف مي‌شوند كه به بخشي از آنها در اين مقاله اشاره شده است.

More than 80% of the world's population relies on traditional medicine (Herbal extracts or their active ingredients) for their health needs for their health needs. In addition, more than 50% of all modern clinical drugs are of natural origin. Herbs may have the ability to treat bacterial resistance to many types of antibiotics. One of the benefits of using the herbs is their multiple effects. In particular, many plants have a high ability to fight bacterial and fungal pathogens. Given the number of chemical compounds in plants, it is not possible to consider a single mechanism for their antibacterial effects, but they have multiple purposes in the cell. Also, the antimicrobial mechanisms are very different depending on the composition of the plant. Since the antibacterial effect of medicinal plants depends significantly on the phytochemical properties of the family and subfamily, it is not surprising that differences in the antibacterial effect of samples taken from the same plant from two different regions are observed. In traditional Iranian medicine, the use of herbs in the treatment of burns, skin disorders, infectious diseases, sepsis and inflammation is common. Because there are no standard criteria for evaluating plant antimicrobial activity, the results vary widely from author to author. Standardizing extraction methods and in vitro tests to search for new antimicrobial drugs from plants will be very useful so that the results are more systematic and their interpretation is simpler and more accurate.