اعتماد سازي برند و تثبيت برند با تاكيد بر متغيرهاي اخلاقي كاركنان

زمينه: هر سازمان براي موفقيت در شرايط متغير و پوياي امروزي، نيازمند داشتن قابليت اعتماد به برند و وفاداري مشتريان و عدم تمايل مشتريان به تغيير برند مي‌باشد. سازمان مورد مطالعه كه يكي از صنعت‌هاي با فناوري و محصولات پيشرفته مي‌باشد، نيز از اين قاعده مستثني نيست. از طرفي متغيرهاي اخلاقي كاركنان مي‌تواند در زمينه دستيابي به اين مهم داراي نقش باشد. بر همين اساس، هدف از اجراي تحقيق حاضر، بررسي رابطه همزمان قابليت اعتماد به برند بر متغيرهاي اخلاقي كاركنان و تبليغات شفاهي و تمايل به تغيير برند مي‌باشد. روش: اين تحقيق، در يك سازمان دولتي با فناوري و محصولات پيچيده در شهر تهران انجام شده است؛ كه از لحاظ هدف جزء تحقيقات كاربردي و از لحاظ ماهيت و شيوه تحقيقات جزء تحقيقات توصيفي پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري براي سنجش متغيرهاي اخلاقي كاركنان، كليه كاركنان و براي سنجش ديگر متغيرها، كليه مشتريان سازمان مي‌باشد؛ كه براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق نمونه‌اي 268 نفري از كاركنان و مشتريان به صورت تصادفي ساده، انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بوده است كه روايي و پايايي آن مورد تاييد قرار گرفته است. در پايان از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار ليزرل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه قابليت اعتماد به برند با رهبري اخلاقي، جو اخلاقي و فلسفه‌هاي اخلاقي كاركنان رابطه مثبت دارد. هم چنين رهبري اخلاقي و جو اخلاقي با تبليغات شفاهي رابطه مثبت دارند. نتيجه‌گيري: سازمان مورد مطالعه براي داشتن مشتريان وفادار و مشترياني كه تمايل به تغيير برند نداشته باشند، بايستي بر قابليت اعتماد به برند و متغيرهاي اخلاقي كاركنان خود، تمركز ويژه نمايد.