عوامل پيش‌بيني كننده حساسيت اخلاقي در معلمان ابتدايي شهرسنندج

زمينه: اولين بعد براي رعايت عمل اخلاقي، حساسيت اخلاقي است. انديشه و رفتار اخلاقي فرد در ارتباط‌هاي اجتماعي خود با ديگر انسان‌هايي كه با او سروكار دارند در اين قلمرو مي‌گنجد. اين تحقيق به بررسي عوامل پيش‌بيني‌كننده حساسيت اخلاقي در معلمان پرداخته است. روش: اين پژوهش به روش توصيفي از نوع همبستگي در جامعه آماري معلمان ابتدايي شهر سنندج انجام شد. نمونه پژوهش 285 نفر (206 زن و 79 مرد) بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اينسبتي انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از يك پرسشنامه در سه مقياس حساسيت اخلاقي، بهزيستي روان‌شناختي و معناي زندگي جمع‌آوري شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي رگرسيون چند متغيره انجام گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه متغير‌هاي معناي زندگي و بهزيستي، حساسيت اخلاقي را پيش‌بيني مي‌كنند و در ميان مؤلفه‌هاي معناي زندگي و بهزيستي روان‌شناختي، مؤلفه جستجوي‌معنا، خويشتن‌پذيري، استقلال و تسلط بر محيط رابطه‌ معني‌دار با حساسيت اخلاقي دارند. نتيجه گيري: در فرايند گزينش و استخدام معلمان بايد متغيرهاي بهزيستي روان‌شناختي و معناي زندگي و حساسيت اخلاقي مدنظر قرار گيرد و همچنين در دوره‌هاي ضمن خدمت به تقويت و توسعه‌ اين متغيرها پرداخته شود.