بررسي صدوري و دلالي روايات رضوي «تشبيه سلاح نبوي به تابوت بنى ‏اسرائيل»

نشانه‏ هاي امام ملاك اساسي در عرصه امام‌شناسي است؛ چنانكه در پرتو نوع نگرش به اين مقوله مذاهب گوناگوني پديدار شد. البته امامان معصوم (ع) از همان آغاز اهم نشانه ‏ها و ملاك‏ ها در اين عرصه را بيان كردند، ليكن بنا بر رواياتي از اهل بيت(ع) به ويژه از امام رضا (ع)، سلاح رسول خدا (ص) به منزله «تابوت در ميان بنى‏ اسرائيل و نشانۀ امامت» ياد شده است. نظر به شهرت اين روايات و ابهاماتي مانند وجه شباهت، سهم اين تشبيه در احتجاج با مخالفان، اين نوشتار بر پايۀ گونه ‏شناسي و تحليل فضاي صدوري در صدد واكاوي فقه ‏الحديثي اين دسته از روايات امام رضا (ع) است. بررسي ‏ها نشان مى‏ دهد يادكرد روايي سلاح نبوي در گونه هاي «در شمار نشانه ‏هاي امام»، «تشبيه به تابوت بنى ‏اسرائيل و پيوند با مقوله امامت» و «ميراث اختصاصي اهل بيت (ع)» نمايان است و غالبا در دوران امام سجاد (ع) تا امام رضا (ع) در رويارويي با مدعيان دروغين امامت در برابر فرقه‏ هاي كيسانيه، زيديه، عجليه، فطحيه، اسماعيليه، واقفه و... به ويژه بنى‏ عباس كه همگي مدعي وراثت و خلافت نبوي بوده ‏اند، صادر شده است. از طريق استدلال به در اختيار داشتن سلاح نبوي، اهل بيت (ع) به عنوان وارثان ويژۀ سلاح و علم نبوي معرفي مى‏ شدند كه از ناحيۀ خداوند به امامت منصوب گشته ‏اند، چنانكه در قرآن، وارث بودن در كنار امامت ذكر شده و در قصه طالوت، آمدن تابوتِ مشتمل بر ميراث انبيا، نشانگر اصطفا و نصب الهي طالوت بر خلافت بود.