چرا برخي پيشنهادها هنوز نتوانسته‌اند مثال‌هاي نقض گتيه(وار) را برطرف كنند؟

بسياري از معرفت‌شناسان اذعان دارند كه اهميت مثال‌هاي نقض گتيه در آشكارسازي معضلي است كه هنگام تحليل مفهومي معرفت با آن مواجه مي‌شويم. آنان معتقدند ريشه اين ‌معضل به نحوۀ ارزيابي‌مان از شهودهاي متعارفي برمي‌گردد كه براي تحليل مفهومي به‌كار مي‌آيند. در اين ‌مقاله، به واكاوي شهودهاي متعارفي مي‌پردازيم كه، بيش از طبيعت معرفت، ناظر به مشخصۀ اسناديِ معرفت در زبان روزمره‌اند و ظاهراً به ‌كمكشان مي‌توان راهي براي برطرف‌كردن مثال‌هاي نقض گتيه و موارد مشابهي يافت كه امروزه به مثال‌هاي نقض گتيه‌وار مشهورند. مقاله شامل دو بخش اصلي است. نخست، به‌ سراغ سه پيشنهاد خواهيم رفت كه، به‌ترتيب، منجر به حذف شرط توجيه، صدق و باور مي‌شوند. زيرا به نظر مي‌رسد حذف يكي از شروط سنتي معرفت مي‌تواند تحليل مفهومي معرفت را از گزند مثال‌هاي نقض گتيه(وار) مصون نگه‌دارد. در بخش دوم، نشان خواهيم داد كه چرا اين ‌سه پيشنهاد و موارد مشابه هنوز نتوانسته‌اند مثال‌هاي نقض گتيه(وار) را برطرف كنند. از نظر ما، سه ايراد عمده بر آنها وارد است: (1) همۀ مصاديق معرفت را شامل نمي‌شوند؛ (2) برخي استدلال‌هاي به‌كاررفته در آنها منتج نيست؛ (3) يا متضمن سوءفهم‌هايي دربارۀ طبيعت زبان روزمره و عملكرد واژگان در آن‌اند يا، به‌لحاظِ روشي، داراي تكيه‌گاه و تبعاتي مناقشه‌برانگيزند. باآنكه دامنۀ نفوذ ايرادهاي (1) و (2) به پيشنهادهاي طرح‌شده در اين ‌مقاله محدود است، ولي معتقديم ايراد (3) مي‌تواند پا را فراتر نهد و حتي شامل پيشنهادهايي شود كه اين ‌بار با تكيه بر شهودهاي متعارفمان دربارۀ طبيعت معرفت قصد دارند راهي براي برطرف‌كردن مثال‌هاي نقض گتيه(وار) بگشايند.