تحليلي معناشناختي از امنيت در قرآن كريم مبتني بر نظريه استعاره‌هاي جهتي

«امنيت» يكي از ضروري‌ترين نيازهاي جوامع انساني است كه به طور گسترده مورد توجه قرآن كريم قرار گرفته است. هرچند جمعي از قرآن‌پژوهان در صدد بحث از آموزه‌هاي امنيتيِ اين كتاب مقدس برآمده‌اند، اما مرور آثارشان نشان مي‌دهد كه غالباً همت خود را صرف آياتي كرده‌اند كه به طور مستقيم به مديريت ترس‌ها و نگراني‌هاي دنيوي انسان بازمي‌گردند؛ نظير آيه 60 سوره مباركه انفال. اين در حالي است كه بخش عظيمي از آموزه‌هاي قرآني در باب امنيت، نه در قالب استخدام الفاظ در حقيقت معاني، كه در قالب استفاده از زبان استعاره براي مفهوم‌پردازي‌هاي بديع شكل گرفته است. به منظور بررسي اين زبان استعاري، در پژوهش حاضر كوشش مي‌شود از رويكرد معناشناسي شناختي بهره برده شود و نقش جهات شش‌گانه در ساخت استعاره‌هاي مفهومي از امنيت/ ناامني مورد مطالعه قرار گيرد. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در زبان قرآن كريم، امنيت در قالب جهت‌نماهاي بالا و پيش و راست بازنمود زباني مي‌يابد، حال آنكه ناامني در قالب جهت‌نماهاي پايين و پس و چپ مفهوم‌سازي مي‌شود.