بازآفريني بافت‌‌‌هاي ناكارآمد شهري با رويكرد مديريت بحران زلزله(مطالعه موردي: شهر سقز)

رويكرد بازآفريني شهري به‌عنوان جديدترين رويكرد حفاظت از بافت‌‌هاي ناكارآمد شهري در مقابل بلايا طبيعي همچون زلزله، برخاسته از اصول توسعه پايدار و برنامه‌‌ريزي سيستمي است، كه توجه هم‌زمان به ابعاد فيزيكي، اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي را مدنظر قرارداده است. در اين پژوهش با هدف بازآفريني بافت‌‌هاي ناكارآمد محلات 22گانه شهر سقز با رويكرد مديريت بحران زلزله؛ 49شاخص مؤثر در بازآفريني بافت‌‌هاي ناكارآمد محلات شهر سقز در محيط MicMac ارزيابي شده‌‌اند تا عوامل كليدي استخراج شوند، سپس اين عوامل با استفاده از مدل  Todim در سطح محلات 22گانه شهر اولويت‌‌بندي شوند. لازم به ذكر است كه جمع‌‌آوري داده‌‌هاي مربوط به معيارهاي كليدي با استفاده از برداشت ميداني، اطلاعات آماري سال1395 و مدل تحليل شبكه در سيستم اطلاعات جغرافيايي بوده است ، همچنين وزن دهي اولويت‌‌ها بر اساس اهميت و نياز شهروندان، در ماتريس سلسله مراتبي AHP بوده است. يافته‌‌هاي تحقيق بيانگر استخراج 27 شاخص به عنوان عوامل كليدي بوده كه الگوي توزيع ناپايدار را  نشان مي‌‌دهند. نتايج تحقيق نشان مي‌‌دهد كه با توجه به معيارهاي بازآفريني بافت‌‌هاي ناكارآمد محلات 22گانه شهر سقز، محلات 22، 2، 8 و 21 كه در جنوب غربي و  قسمتي از شمال شهر واقع‌شده‌اند از ناكارآمدي كمتري برخوردارند در مقابل محلات ‌‌16، 17، 19، 6، 18، 4، 13 و 1 كه در جنوب شرقي، تا حدودي شمال شرقي، غرب و مركز شهر واقع شده‌‌اند جزو محلاتي با ناكارآمدي بالا  محسوب مي‌‌شوند كه در ميان ابعاد بازآفريني بافت‌‌هاي ناكارآمد شهري، شاخص‌‌هاي اقتصادي، كالبدي(دروني و بيروني)، زيست‌‌محيطي و اجتماعي به ترتيب بيشترين تا كمترين رتبه را به خود اختصاص داده‌اند لذا به‌منظور بازآفريني بافت‌هاي ناكارآمد محلات شهر سقز لازم است كه اين عوامل به ترتيب موردتوجه قرارگرفته و در جهت تحقق بازآفريني اقدامات لازم انجام شود.